Derya
New member
Belki sonunda sivil sendikalar yasası da çıkar. Belki de söyledikleri kadar kötü bile değildir. Ancak Stepchild’ın Parlamento’daki macerasından (acı) bir siyasi sonuç çıkarılabilir.
Kendinden çapraz bir temaya dayanmak yeterliydi ve bu nedenle mayonezin çıldırması için küçük Pd-Ncd anlaşmalarının şemasına atfedilemezdi. Ve eğer bu olabildiyse, bunun nedeni (yalnızca) taktik hatalar, kılık değiştirmiş kurnazlık ve (istem dışı?) tartışmayı giderek daha soyut ve sembolik bir tartışmaya dönüştürmeden yönetememek değildir.
Bütün bunlar vardı, nasıl inkar edelim. Ancak olguların dinamikleri, eleştirel bir hafıza alıştırması olmadan açıklanamaz: Aslında, perspektiften yoksun bırakıldığında, yalnızca ilgili konumların yalnızca katılaşabileceği sonsuz bir şimdiki zaman kalır.
Mevcut durumda, hafıza egzersizi bize birkaç yıllık kurumsal körlüğün (pahalı) faturasını bir kerede ödediğimizi söylüyor. 5. maddedeki tedavi kürtajının arkasında sandık başına gitmeyen üç hükümet ve üç başbakan var. Yanlış bir seçim yasası (Porcellum) var ve bu da kaçınılmaz olarak Konsültanın keskin bir karar vermesine neden oldu. Şart’ın belirlediğinden engebeli ama farklı bir yol izleyen maddi bir anayasa var. Kurumsal yapıda tutarlı ve gerekli destekten yoksun siyasi taktikler ve stratejiler temelinde doğan çoğunluklar var.
Bugün Alfano’nun veto gücüne, Renzi’nin önemsiz gerçekçiliğine ya da kattodemlerin teocon kaprislerine bağırmanın pek faydası yok. Ve bu çok sevindirici çünkü başbakan sonunda iki fırının baş düşmanı olarak kendi üzerinde deneyler yaptı. Politikanın kendi kuralları vardır ve eğer genel olarak tutarsız bir sistem içinde hareket ederse, elindeki araçların her birini alaycı bir şekilde kullanır.
Bugün böylesine moral bozucu bir parlamento oyununa tanık oluyorsak, evlat edinmelerin ve taşıyıcı anneliklerin bunda bir yere kadar etkisi vardır. Kökleri uzun süredir hastalıklı olan bir ağacın yarı ölü yapraklarından başka bir şey değiller.
Kategorilenmemiş | 22 Yorum »
Kendinden çapraz bir temaya dayanmak yeterliydi ve bu nedenle mayonezin çıldırması için küçük Pd-Ncd anlaşmalarının şemasına atfedilemezdi. Ve eğer bu olabildiyse, bunun nedeni (yalnızca) taktik hatalar, kılık değiştirmiş kurnazlık ve (istem dışı?) tartışmayı giderek daha soyut ve sembolik bir tartışmaya dönüştürmeden yönetememek değildir.
Bütün bunlar vardı, nasıl inkar edelim. Ancak olguların dinamikleri, eleştirel bir hafıza alıştırması olmadan açıklanamaz: Aslında, perspektiften yoksun bırakıldığında, yalnızca ilgili konumların yalnızca katılaşabileceği sonsuz bir şimdiki zaman kalır.
Mevcut durumda, hafıza egzersizi bize birkaç yıllık kurumsal körlüğün (pahalı) faturasını bir kerede ödediğimizi söylüyor. 5. maddedeki tedavi kürtajının arkasında sandık başına gitmeyen üç hükümet ve üç başbakan var. Yanlış bir seçim yasası (Porcellum) var ve bu da kaçınılmaz olarak Konsültanın keskin bir karar vermesine neden oldu. Şart’ın belirlediğinden engebeli ama farklı bir yol izleyen maddi bir anayasa var. Kurumsal yapıda tutarlı ve gerekli destekten yoksun siyasi taktikler ve stratejiler temelinde doğan çoğunluklar var.
Bugün Alfano’nun veto gücüne, Renzi’nin önemsiz gerçekçiliğine ya da kattodemlerin teocon kaprislerine bağırmanın pek faydası yok. Ve bu çok sevindirici çünkü başbakan sonunda iki fırının baş düşmanı olarak kendi üzerinde deneyler yaptı. Politikanın kendi kuralları vardır ve eğer genel olarak tutarsız bir sistem içinde hareket ederse, elindeki araçların her birini alaycı bir şekilde kullanır.
Bugün böylesine moral bozucu bir parlamento oyununa tanık oluyorsak, evlat edinmelerin ve taşıyıcı anneliklerin bunda bir yere kadar etkisi vardır. Kökleri uzun süredir hastalıklı olan bir ağacın yarı ölü yapraklarından başka bir şey değiller.
Kategorilenmemiş | 22 Yorum »