Avcılar
Member
LeBron James, 2023 NBA playofflarındaydı. Ve Stephen Curry ve Ligin En Değerli Oyuncusu Joel Embiid. Kyle Lowry denemeye devam ediyor ama yardıma ihtiyacı var mı? Nikola Jokic bile eğildi.
Evet, bu sezon sonrası basketbolun güzelliğini gösterdi. Yeni başlayanlar, heyecan ve hakimiyet. Miami Heat, Doğu Konferansı Finallerinde geri dönüşlerin geri dönüşünü eziyor. Ama aynı zamanda her türden oyuncu tarafından da gölgelendi – ee, Sacramento Kings’in altıncı adamı Malik Monk – bir avcı tarafından bıçaklanmış gibi düşüp çırpındı.
Hepsi, hakemlere faul yaptırmak için çaresiz girişimlerde bulunuyor.
Ulusal Basketbol Floppers Derneği’ne hoş geldiniz.
Tabii ki, flop yeni bir şey değil. 1970’lerde, Boston Celtics’in efsanevi ve huysuz lideri Red Auerbach, ulusal televizyonda oyunu lekeleyen “Hollywood draması”ndan yakınıyordu.
Hollywood oyunculuk koçu Anthony Gilardi, “NBA başarısızlıkları neredeyse her zaman abartır,” dedi. “Bu adamların sahada numaralarını ve numaralarını yapmalarını izliyorsunuz ve bu o kadar iğrenç ki neredeyse komik.”
Gilardi’den sahte playoff düşüşlerinin video kliplerine bakmasını ve fikrini vermesini istedim. Oyunların çoğunu izlemişti ve konuyu iyi biliyordu. O, Marcus Smart’ın en büyük başarısızlıklarını görmüş bir Celtics hayranı.
Gilardi, oyuncuların faul yanılsaması yaratacak şekilde dokunmaya tepki vermesi ile arenadaki herhangi bir taraftarın tepkinin sahte olduğunu anlayabileceği kadar bariz olması arasında büyük bir fark olduğunu söyledi. Bir Oscar adayı ile sıradan bir pembe dizideki aktör hakkında gördüğümüz şey arasındaki fark bu.
“Pembe dizilerde çoğu zaman, kesinlikle söyleyebilirsin oyunculuk,” dedi, Isı Muhafızı Max Strus’un omuz silkeceği gibi kelimeyi vurgulayarak. “İlüzyonu yaratacak incelikten yoksun.”
Gilardi, parke göstericilerin tekniklerini nasıl iyileştirebileceklerine dair bazı önerilerde bulundu.
Gilardi, “Üzerinde gerektiği gibi çalışmış olsalardı,” dedi, “bu başarısızlıkların bazılarının o kadar iyi olduğu ve başarısızlık olarak kabul edilmeyebilecekleri bir dünya olurdu.” Şimdi bu iyi oyunculuktur.”
NBA, başarısız bir şekilde on yılı aşkın bir süredir flopu durdurmaya çalıştıktan sonra, bugünün oyuncuları kendilerine yardım edemiyor gibi görünüyor. Bunu destekleyecek bir sayım yok ama göz testi size bilmeniz gereken her şeyi anlatıyor. Flopping, tozlu bir çöl ovasında bozkır koşucuları gibi play-off’ları kaplar.
Google “Mat Ishbia Playoffs Gülünç Flop” ve Phoenix Suns’ın milyarder sahibinin bile sahaya atladığını göreceksiniz.
Golden State Üniversitesi koçu Steve Kerr, Warriors’ın Batı Konferansı yarı finallerinde Los Angeles Lakers’a büyük bir yenilgiye uğradığına tanık oldu ve kişisel olarak “oyun sanatını” ve “hakemleri kandırmak için” kurnazca hileleri sonuna kadar savundu.
Onun çözümü: NBA hakemlerinin, uluslararası maçlarda görevlilerin yaptığı gibi floplara teknik faul vermesini sağlamak. lig artık güya bunu düşün yaz sergileri sırasında uygulama için bir deneme sürüşü.
O kadar hızlı değil diyorum.
NBA hakemleri, James Harden’ın turnikeye giden yolda topu on adım taşımaya değip değmeyeceğine karar vermekte zorlanıyor. Şimdi, bir faulün kanıtlanmış bir faul mü yoksa bir şikan mı olduğuna gerçek zamanlı olarak karar verme gibi ek bir yüke sahip olacaklardı. Başarı şansı? İnce.
Ve unutmayın, 11 yıl önce lig, oyuncuları floplar için cezalandırma planını duyurdu. Bir şampiyonluk kazanmak için kırık camlar üzerinde koşan takıntılı derecede hırslı multimilyoner sporculara 5.000 $ para cezası vermek pek yardımcı olmadı.
Kısmen gösteri, kısmen rekabet, başarısızlık NBA’in ayrılmaz bir parçası haline geldi. Atletizm ve beceri, zafer için derin bir susuzluk ve ligi olduğu gibi gösteren yetenekler gösteriyor. Hepsi gösterinin bir parçası.
Öyleyse neden onunla biraz eğlenmiyorsun? Flop’a direnmek ve onu şeytanlaştırmak yerine, belki de kabul etmeliyiz – ama daha iyi bir eylem talep etmeliyiz.
Örneğin, Batı Konferansı Finalleri’nin 2. Maçının sonlarına doğru Jokic ve James’in arka arkaya sergilediği tiyatro gösterilerini ele alalım. James’in performansı unutulmaz bir deneyimdi.
Bir pas girişimi sırasında Jokic ona dokunduktan – evet, dokunduktan sonra – James varyetede patlak verdi. Yüzü buruştu ve buruştu. 1,9 metre boyundaki, 110 kiloluk vücudunu büktü, geriledi, geri sıçradı ve kenarda seyircilerin ayaklarının dibine inene kadar sahanın yarısında kaydı ve James’e havlu uzatan birinin içkisini bile döktü. Şekerli bir teşekkürle cevap verdi.
Ne saçmalık!
Ama flop işe yaradı. Jokic’e faul yapıldı ve top Lakers’a gitti. James ayağa fırladı, tetikteydi, enerjikti ve yarası yoktu. Hızlı bir şekilde gelen pası aldı ve top sürmeye başladı.
Jokic ve Denver Nuggets o maçı ve seriyi kazanmaya devam etti. Jokic’in takımını serinin ilk NBA Finallerine götürmek için oynadığı baskın yol göz önüne alındığında, onu durdurma fikri saf bir tiyatro gibi görünüyor.
Evet, bu sezon sonrası basketbolun güzelliğini gösterdi. Yeni başlayanlar, heyecan ve hakimiyet. Miami Heat, Doğu Konferansı Finallerinde geri dönüşlerin geri dönüşünü eziyor. Ama aynı zamanda her türden oyuncu tarafından da gölgelendi – ee, Sacramento Kings’in altıncı adamı Malik Monk – bir avcı tarafından bıçaklanmış gibi düşüp çırpındı.
Hepsi, hakemlere faul yaptırmak için çaresiz girişimlerde bulunuyor.
Ulusal Basketbol Floppers Derneği’ne hoş geldiniz.
Tabii ki, flop yeni bir şey değil. 1970’lerde, Boston Celtics’in efsanevi ve huysuz lideri Red Auerbach, ulusal televizyonda oyunu lekeleyen “Hollywood draması”ndan yakınıyordu.
Hollywood oyunculuk koçu Anthony Gilardi, “NBA başarısızlıkları neredeyse her zaman abartır,” dedi. “Bu adamların sahada numaralarını ve numaralarını yapmalarını izliyorsunuz ve bu o kadar iğrenç ki neredeyse komik.”
Gilardi’den sahte playoff düşüşlerinin video kliplerine bakmasını ve fikrini vermesini istedim. Oyunların çoğunu izlemişti ve konuyu iyi biliyordu. O, Marcus Smart’ın en büyük başarısızlıklarını görmüş bir Celtics hayranı.
Gilardi, oyuncuların faul yanılsaması yaratacak şekilde dokunmaya tepki vermesi ile arenadaki herhangi bir taraftarın tepkinin sahte olduğunu anlayabileceği kadar bariz olması arasında büyük bir fark olduğunu söyledi. Bir Oscar adayı ile sıradan bir pembe dizideki aktör hakkında gördüğümüz şey arasındaki fark bu.
“Pembe dizilerde çoğu zaman, kesinlikle söyleyebilirsin oyunculuk,” dedi, Isı Muhafızı Max Strus’un omuz silkeceği gibi kelimeyi vurgulayarak. “İlüzyonu yaratacak incelikten yoksun.”
Gilardi, parke göstericilerin tekniklerini nasıl iyileştirebileceklerine dair bazı önerilerde bulundu.
Rolün derinliklerine inin. Faul çalındıktan sonra topallamak anlamına gelse bile, elinizden gelenin en iyisini yapın.
Yaralı taklidi yapıyorsanız, Allah aşkına, vücudunuzun doğru bölgesini kullanın: göğsünüzden vurulduktan sonra kolunuzu bir tank çarpacakmış gibi tutmayı bırakın.
Rahatlayın ve odaklanın. Sanat incelikte yatar, ikna etme girişiminde değil.
Gilardi, “Üzerinde gerektiği gibi çalışmış olsalardı,” dedi, “bu başarısızlıkların bazılarının o kadar iyi olduğu ve başarısızlık olarak kabul edilmeyebilecekleri bir dünya olurdu.” Şimdi bu iyi oyunculuktur.”
NBA, başarısız bir şekilde on yılı aşkın bir süredir flopu durdurmaya çalıştıktan sonra, bugünün oyuncuları kendilerine yardım edemiyor gibi görünüyor. Bunu destekleyecek bir sayım yok ama göz testi size bilmeniz gereken her şeyi anlatıyor. Flopping, tozlu bir çöl ovasında bozkır koşucuları gibi play-off’ları kaplar.
Google “Mat Ishbia Playoffs Gülünç Flop” ve Phoenix Suns’ın milyarder sahibinin bile sahaya atladığını göreceksiniz.
Golden State Üniversitesi koçu Steve Kerr, Warriors’ın Batı Konferansı yarı finallerinde Los Angeles Lakers’a büyük bir yenilgiye uğradığına tanık oldu ve kişisel olarak “oyun sanatını” ve “hakemleri kandırmak için” kurnazca hileleri sonuna kadar savundu.
Onun çözümü: NBA hakemlerinin, uluslararası maçlarda görevlilerin yaptığı gibi floplara teknik faul vermesini sağlamak. lig artık güya bunu düşün yaz sergileri sırasında uygulama için bir deneme sürüşü.
O kadar hızlı değil diyorum.
NBA hakemleri, James Harden’ın turnikeye giden yolda topu on adım taşımaya değip değmeyeceğine karar vermekte zorlanıyor. Şimdi, bir faulün kanıtlanmış bir faul mü yoksa bir şikan mı olduğuna gerçek zamanlı olarak karar verme gibi ek bir yüke sahip olacaklardı. Başarı şansı? İnce.
Ve unutmayın, 11 yıl önce lig, oyuncuları floplar için cezalandırma planını duyurdu. Bir şampiyonluk kazanmak için kırık camlar üzerinde koşan takıntılı derecede hırslı multimilyoner sporculara 5.000 $ para cezası vermek pek yardımcı olmadı.
Kısmen gösteri, kısmen rekabet, başarısızlık NBA’in ayrılmaz bir parçası haline geldi. Atletizm ve beceri, zafer için derin bir susuzluk ve ligi olduğu gibi gösteren yetenekler gösteriyor. Hepsi gösterinin bir parçası.
Öyleyse neden onunla biraz eğlenmiyorsun? Flop’a direnmek ve onu şeytanlaştırmak yerine, belki de kabul etmeliyiz – ama daha iyi bir eylem talep etmeliyiz.
Örneğin, Batı Konferansı Finalleri’nin 2. Maçının sonlarına doğru Jokic ve James’in arka arkaya sergilediği tiyatro gösterilerini ele alalım. James’in performansı unutulmaz bir deneyimdi.
Bir pas girişimi sırasında Jokic ona dokunduktan – evet, dokunduktan sonra – James varyetede patlak verdi. Yüzü buruştu ve buruştu. 1,9 metre boyundaki, 110 kiloluk vücudunu büktü, geriledi, geri sıçradı ve kenarda seyircilerin ayaklarının dibine inene kadar sahanın yarısında kaydı ve James’e havlu uzatan birinin içkisini bile döktü. Şekerli bir teşekkürle cevap verdi.
Ne saçmalık!
Ama flop işe yaradı. Jokic’e faul yapıldı ve top Lakers’a gitti. James ayağa fırladı, tetikteydi, enerjikti ve yarası yoktu. Hızlı bir şekilde gelen pası aldı ve top sürmeye başladı.
Jokic ve Denver Nuggets o maçı ve seriyi kazanmaya devam etti. Jokic’in takımını serinin ilk NBA Finallerine götürmek için oynadığı baskın yol göz önüne alındığında, onu durdurma fikri saf bir tiyatro gibi görünüyor.