Alican Özcan
İrtibat ayrıntıları
İlk yarıda hem Fenerbahçe tıpkı vakitte Başakşehir, imtihana epey fazla çalıştığı için kendisini baskı altına alan ve başarısız bir imtihan geçiren öğrenci sendromu yaşadı. İki grup de savunmada neredeyse yanlışsız bir imaj verirken, atakta tıpkı aktifliği sağlayamadı.
Orta saha oyuncularının savunma güvenliğini elden bırakmama isteği, atakçıların savunmacılarla teke tek kalmasına niye oldu. Birinci yarıda Szalai ve Lincoln’e birkaç sıkıntı an yaşatan Bertrand Traore biraz daha sakin kalabilse, Fenerbahçe de duran top fırsatlarını değerlendirebilse soyunma odasına farklı bir skorla gidilebilirdi.
Duarte ve Mahmut’un, Valencia ile Batshuayi’yi etkisiz hale getirmesi, Fenerbahçe’yi duran toptan gol aramaya itti. Lakin ikinci yarıda İsmail Yüksek’in sakatlanması, tahminen de Fenerbahçe için dönüm noktası oldu. Arao’nun oyuna girmesiyle Crespo’yu daha fazla rakip yarı alanda görmeye başladık.
Dakikalar ilerledikçe oyunu Başakşehir alanına yıkan Fenerbahçe, teknik yönetici Jorge Jesus’un Rossi, Pedro ve Emre Mor atılımıyla ileri uçta muhtaçlığı olan dinamizmi yakaladı. Emre Belözoğlu’nun oyuncu değişiklikleri beklediği etkiyi veremeyince, fizik olarak da rakibine üstünlük kuran Fenerbahçe’nin golü bulması için tüm koşullar oluştu.
Nitekim, oyuna yeni giren oyuncuların rakip alandaki presle topu kapmasının akabinde, mental olarak pürüzsüz durumdaki Diego Rossi’nin, bu gruba transfer edilme sebeplerinden biri olan kusursuz ayak içi vuruşuyla gol geldi.
İlk isabetli şutunu 90+’da çeken Başakşehir’in Kadıköy’e “yenilmeme” psikolojisiyle çıktığı belirliydi. Bunu hesap eden Jesus’un da, usta bir satranç oyuncusu üzere, rakibini birinci 70 dakika boyunca yorup, maçın son kısmında atletik oyuncularının oluşturacağı baskıyla golü bulma planı kusursuz işledi. Jesus şah, Emre mat oldu.
Rossi her ne kadar enfes bir gole imza atmış olsa da, saha ortasında “şah” olan isim Crespo’ydu. Topu ayağına her aldığında yarattığı itimat duygusu hayli değerli. İkili gayretleri, pas ve koşu tercihleri, grubun en muhtaçlığı olduğu anda aldığı fauller, bitmeyen gücü ve isteği, bütün ekibi ateşleyici bir güç haline gelmiş durumda. Her maç rütbe atlıyor ve öz inancı kuvvetlendikçe durdurulamaz bir hal alıyor.
Alican Özcan
İrtibat ayrıntıları
İlk yarıda hem Fenerbahçe tıpkı vakitte Başakşehir, imtihana epey fazla çalıştığı için kendisini baskı altına alan ve başarısız bir imtihan geçiren öğrenci sendromu yaşadı. İki grup de savunmada neredeyse yanlışsız bir imaj verirken, atakta tıpkı aktifliği sağlayamadı.
Orta saha oyuncularının savunma güvenliğini elden bırakmama isteği, atakçıların savunmacılarla teke tek kalmasına niye oldu. Birinci yarıda Szalai ve Lincoln’e birkaç sıkıntı an yaşatan Bertrand Traore biraz daha sakin kalabilse, Fenerbahçe de duran top fırsatlarını değerlendirebilse soyunma odasına farklı bir skorla gidilebilirdi.
Duarte ve Mahmut’un, Valencia ile Batshuayi’yi etkisiz hale getirmesi, Fenerbahçe’yi duran toptan gol aramaya itti. Lakin ikinci yarıda İsmail Yüksek’in sakatlanması, tahminen de Fenerbahçe için dönüm noktası oldu. Arao’nun oyuna girmesiyle Crespo’yu daha fazla rakip yarı alanda görmeye başladık.
Dakikalar ilerledikçe oyunu Başakşehir alanına yıkan Fenerbahçe, teknik yönetici Jorge Jesus’un Rossi, Pedro ve Emre Mor atılımıyla ileri uçta muhtaçlığı olan dinamizmi yakaladı. Emre Belözoğlu’nun oyuncu değişiklikleri beklediği etkiyi veremeyince, fizik olarak da rakibine üstünlük kuran Fenerbahçe’nin golü bulması için tüm koşullar oluştu.
Nitekim, oyuna yeni giren oyuncuların rakip alandaki presle topu kapmasının akabinde, mental olarak pürüzsüz durumdaki Diego Rossi’nin, bu gruba transfer edilme sebeplerinden biri olan kusursuz ayak içi vuruşuyla gol geldi.
İlk isabetli şutunu 90+’da çeken Başakşehir’in Kadıköy’e “yenilmeme” psikolojisiyle çıktığı belirliydi. Bunu hesap eden Jesus’un da, usta bir satranç oyuncusu üzere, rakibini birinci 70 dakika boyunca yorup, maçın son kısmında atletik oyuncularının oluşturacağı baskıyla golü bulma planı kusursuz işledi. Jesus şah, Emre mat oldu.
Rossi her ne kadar enfes bir gole imza atmış olsa da, saha ortasında “şah” olan isim Crespo’ydu. Topu ayağına her aldığında yarattığı itimat duygusu hayli değerli. İkili gayretleri, pas ve koşu tercihleri, grubun en muhtaçlığı olduğu anda aldığı fauller, bitmeyen gücü ve isteği, bütün ekibi ateşleyici bir güç haline gelmiş durumda. Her maç rütbe atlıyor ve öz inancı kuvvetlendikçe durdurulamaz bir hal alıyor.
Alican Özcan