Cumhuriyet’ten Jale Özgentürk’ün yazısı şöyleki:
Bu siyaset ile dolar kuru 2018’den bugüne 8 TL’den 13 TL’ye çıktı. Enflasyon, resmi sayılara bakılırsa yüzde 20’lerde, faiz ise bugün yüzde 15, yakında yüzde 13 bile olabilir. Bu siyaset ile artan maliyetlerle en temel besinlerde yüzde 40-50 fiyat artışı var. Ekmek, simit 3.5 TL olmuş…
Çok değil, bir yıl evvel dolar 8 TL iken 356 dolar olan minimum fiyat, dün prestijiyle 219 dolara gerilemiş durumda. bu biçimdece Türkiye, ucuz emekte 220 dolar olan Çin’i geride bıraktı; tek rakibi Bangladeş. Fakat Türkiye’nin öteki bir gerçeği olan kayıt dışı çalışan 2 milyon Suriyeliyi düşünürsek onu da geride bıraktığımızı söyleyebiliriz. Zira çalışma ömründe yer alan Suriyelilerin aylık geliri 50 dolar bile değil. Bangladeş’te şu anda en düşük fiyat 95 dolar. Onların çabası 190 dolar olması için…
HAYALLER GERÇEK OLDU
“Bangladeş üzere ülkelerde beşerler neredeyse karın tokluğuna çalışıyor. Büyük markaların işgücünden yaralanmak için fabrika kurması, bu ülkelerle rekabeti uygunca zorlaştırıyor.”
Bu kelamları Çalışma Bakanlığı yaptığı devirde 2015’te Faruk Çelik söylemişti. Bu yeni siyasetlerle hayaller de gerçek oluyor.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın sıkı sıkı sarıldığı bu siyasetler, Türkiye’yi hakikaten ihracat cenneti yapacak mı? Erdoğan’ın kimi vakit başarılı bulup sahip çıktığı, kimi vakit reddettiği 2003-2008 devrinin İktisat Bakanı Ali Babacan, bedelsiz TL’nin fakat ucuz işgücü yaratacağını söyleyerek “Bu siyasetlerle sürdürülebilir bir büyüme mümkün değil” diyor.
Babacan, Türkiye’de TL’nin en pahalı olduğu 2003-2008 içinde ihracatın rekor süratle büyüdüğünü hatırlatırken, kişi başı gelirin de 12 bin 500 dolarlara kadar çıktığını söylüyor.
Fakat o başarılı yılların değerli bir farkı vardı. Çıta Avrupa Birliği üyeliği, Kopenhag kriterleri, demokrasi, hukuk ve özgürlüklerdi.
Türkiye yeni modeliyle ise artık tarafını, otoriter idareleriyle Uzakdoğu’ya çeviriyor.
Orta sınıfını uzun yıllar korumuş, eksik de olsa demokrasiyi tatmış bir ülkeye bu elbise oturur mu? bakılırsaceğiz…
Yatırım tavsiyesi içermez.
Bu siyaset ile dolar kuru 2018’den bugüne 8 TL’den 13 TL’ye çıktı. Enflasyon, resmi sayılara bakılırsa yüzde 20’lerde, faiz ise bugün yüzde 15, yakında yüzde 13 bile olabilir. Bu siyaset ile artan maliyetlerle en temel besinlerde yüzde 40-50 fiyat artışı var. Ekmek, simit 3.5 TL olmuş…
Çok değil, bir yıl evvel dolar 8 TL iken 356 dolar olan minimum fiyat, dün prestijiyle 219 dolara gerilemiş durumda. bu biçimdece Türkiye, ucuz emekte 220 dolar olan Çin’i geride bıraktı; tek rakibi Bangladeş. Fakat Türkiye’nin öteki bir gerçeği olan kayıt dışı çalışan 2 milyon Suriyeliyi düşünürsek onu da geride bıraktığımızı söyleyebiliriz. Zira çalışma ömründe yer alan Suriyelilerin aylık geliri 50 dolar bile değil. Bangladeş’te şu anda en düşük fiyat 95 dolar. Onların çabası 190 dolar olması için…
HAYALLER GERÇEK OLDU
“Bangladeş üzere ülkelerde beşerler neredeyse karın tokluğuna çalışıyor. Büyük markaların işgücünden yaralanmak için fabrika kurması, bu ülkelerle rekabeti uygunca zorlaştırıyor.”
Bu kelamları Çalışma Bakanlığı yaptığı devirde 2015’te Faruk Çelik söylemişti. Bu yeni siyasetlerle hayaller de gerçek oluyor.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın sıkı sıkı sarıldığı bu siyasetler, Türkiye’yi hakikaten ihracat cenneti yapacak mı? Erdoğan’ın kimi vakit başarılı bulup sahip çıktığı, kimi vakit reddettiği 2003-2008 devrinin İktisat Bakanı Ali Babacan, bedelsiz TL’nin fakat ucuz işgücü yaratacağını söyleyerek “Bu siyasetlerle sürdürülebilir bir büyüme mümkün değil” diyor.
Babacan, Türkiye’de TL’nin en pahalı olduğu 2003-2008 içinde ihracatın rekor süratle büyüdüğünü hatırlatırken, kişi başı gelirin de 12 bin 500 dolarlara kadar çıktığını söylüyor.
Fakat o başarılı yılların değerli bir farkı vardı. Çıta Avrupa Birliği üyeliği, Kopenhag kriterleri, demokrasi, hukuk ve özgürlüklerdi.
Türkiye yeni modeliyle ise artık tarafını, otoriter idareleriyle Uzakdoğu’ya çeviriyor.
Orta sınıfını uzun yıllar korumuş, eksik de olsa demokrasiyi tatmış bir ülkeye bu elbise oturur mu? bakılırsaceğiz…
Yatırım tavsiyesi içermez.