Derya
New member
Para insanlığın tiksintisi değildir ama ait olduğu yerde durmazsa öyle olur. Yani, homo sapiens türünün üyelerinin pratik faydalarının yerine, maliyet ve faydaların hesaplanmasında, hırsları (veya bakış açısına göre önemsizlikleri) bağlamında. Öte yandan, idealler dünyasına ve kişisel ve sosyal ilişkilerin değer oyununa para girdiğinde, para her şeyi mahveder. Her zaman.
Onu olduğu gibi okurken, Roma’nın Napoliten öyküsünü anlatmak zor.bir oy için avro dolandırıcılık, dolandırıcılık veya görevi kötüye kullanma alanında. Buna rağmen seçim sandıkları önündeki mini eylemi anlatan video karşısında inceden inceye, acı ve yabancılaştıran bir rahatsızlık hissediliyor.
Bu para geçişinde yolsuzluk ve hatta belki de kayırmacılık bile yoktur. Ancak birkaç on yıldır sadece siyaseti değil, sivil bir arada yaşamamızı da mahveden bir bağlantıya çok güçlü bir sembolik gönderme var. Siyaseti ve parayı ölümcül bir kucaklamada birbirine bağlayan o halka, daha doğrusu ekonomik ve sosyal çıkarları ve blokları temsil eden bir politikanın doğru fikrini parayı doğrudan yöneten bir politikaya dönüştüren o kolektif sorumsuzluk. Tüm bunlarla birlikte, sadece yasallık açısından değil, aynı zamanda ve her şeyden önce kültürel içeriğimizi tanımlama açısından.
İşleyen bir demokratik toplumun ön koşulu, para ve siyasetin birbirinden ayrı olmasıdır. Çünkü para ve siyaset ahlaki açıdan yabancıdır ve öyle kalmalıdır (kalmalıdır). İster aptallık için verilen bir euro, ister rüşvet olarak on milyon, ister dolandırıcılık veya şarlatanlık olsun, sonuç aynı. Kuyuların zehirlenmesi. Çünkü para ait olduğu yerde değilse her şeyi yiyip bitiren bir kansere dönüşür. Sadece ön seçimler değil.
Kategorilenmemiş | 61 Yorum »
Onu olduğu gibi okurken, Roma’nın Napoliten öyküsünü anlatmak zor.bir oy için avro dolandırıcılık, dolandırıcılık veya görevi kötüye kullanma alanında. Buna rağmen seçim sandıkları önündeki mini eylemi anlatan video karşısında inceden inceye, acı ve yabancılaştıran bir rahatsızlık hissediliyor.
Bu para geçişinde yolsuzluk ve hatta belki de kayırmacılık bile yoktur. Ancak birkaç on yıldır sadece siyaseti değil, sivil bir arada yaşamamızı da mahveden bir bağlantıya çok güçlü bir sembolik gönderme var. Siyaseti ve parayı ölümcül bir kucaklamada birbirine bağlayan o halka, daha doğrusu ekonomik ve sosyal çıkarları ve blokları temsil eden bir politikanın doğru fikrini parayı doğrudan yöneten bir politikaya dönüştüren o kolektif sorumsuzluk. Tüm bunlarla birlikte, sadece yasallık açısından değil, aynı zamanda ve her şeyden önce kültürel içeriğimizi tanımlama açısından.
İşleyen bir demokratik toplumun ön koşulu, para ve siyasetin birbirinden ayrı olmasıdır. Çünkü para ve siyaset ahlaki açıdan yabancıdır ve öyle kalmalıdır (kalmalıdır). İster aptallık için verilen bir euro, ister rüşvet olarak on milyon, ister dolandırıcılık veya şarlatanlık olsun, sonuç aynı. Kuyuların zehirlenmesi. Çünkü para ait olduğu yerde değilse her şeyi yiyip bitiren bir kansere dönüşür. Sadece ön seçimler değil.
Kategorilenmemiş | 61 Yorum »