Yırtık cebe konan umutlar

Atletizm

Global Mod
Global Mod
Alican Özcan

İrtibat ayrıntıları




Fyodor Dostoyevski’nin ‘Suç ve Ceza’ kitabındaki en beğendiğim cümlelerden biri şuydu; “Ah benim şu bitmek tükenmek bilmez sakarlığım. bir daha yırtık cebime koymuşum umudu.” Fenerbahçe’nin gayriresmi de olsa, Göztepe maçında aldığı birliktelikle şampiyonluk umutlarını İzmir’de bırakmasını ve son 4 yıldır birebir hayal kırıklığını tekrar yeniden yaşamasını anlatacak daha âlâ bir cümle olamazdı.

Sorun Fenerbahçe’nin namağlup başkan Trabzonspor’dan 12 puan geride olmasında değil. Büyük kulüpler, bu biçimde senaryoları lehine çevirebilecek kapasiteye sahip oldukları için ‘büyük’ olarak tanımlanırlar. Fakat sorun, Fenerbahçe’nin uzun müddettir bu kimliğinden uzak ve her geçen gün bundan evvelki güne rahmet okutuyor olmasında. Anlaşılan bir rahmet de Pereira’ya okunacak. “Her sene teknik yönetici değiştirerek başarılı olunmaz” diyen Lider Ali Koç, dördüncü yılında 7. hocası Vitor Pereira ile de yolun sonuna gelmiş görünüyor.

Pekala, Pereira ne kadar hatalı? Yerine getirilecek 8. hoca, kendisindilk evvelki yedi hocadan farklı ne yapacak da Fenerbahçe’yi muvaffakiyete ulaştıracak? Bu soruların yanıtlarını bulmadan evvel Pereira’nın çalıştığı ortama da bir göz atalım:

  • Lider hocasına takviye olmak bir yana, canlı yayına çıkıp taktiğin yanlış olduğunu ve Mesut Özil’i oynatması gerektiğini söylüyor.
  • Mesut Özil, sabah akşam Pereira’yı yerden yere vuran bir futbol yorumcusu ile Cumhurbaşkanı Erdoğan’ı ziyarete gidiyor.
  • Oyundan alınan İrfan Can Kahveci saha kenarına gelene kadar hocasına etmedik küfürü bırakmıyor.
Lideri, kaptanı ve en yetenekli oyuncusu tarafınca kamuoyu önünde yem edilen bir teknik yöneticinin başarılı olmasını beklemek hayalden öteye gidemez. Zira Fenerbahçe’de, liderinden hocasına karşılıklı bir provokasyon kelam konusu. Göztepe kalecisinin yere bile yatmadığı birinci yarıdaki oyunu beğendiğini söyleyen, grubun en yeterlisi İrfan Can’ı 70’de oyundan alan ve maç biterken Atilla Szalai’yi alana süren Pereira’nın da artık gerçeklerle bağını kopardığı apaçık ortada. Bu kadar baskı ve itibarsızlaştırmaya karşı tek tabanca savaştığını düşünürsek, akıl sıhhatini bugüne kadar koruyabilmesi bile mucize. Rütbeleri sökülmüş bir kumandan üzere saha kenarında yalnızca birilerini mutlu etmeye çalışmaktan öteki bir gayesi kalmamış. özetlemek gerekirsesı Fenerbahçe bir daha umudunu yırtık cebe koymuş…


Alican Özcan
 
Üst