Sabah’tan Dilek Güngör’ün yazısından alıntı…
Açıkçası bugüne kadar genelde besinle ilgili sıkıntıları gündeme getirdim.
Geçenlerde bir mobilyacıyla sohbetteyken enteresan şeyler anlattı. İç piyasada MDF ve sunta bulamadıklarından yakınıyor. Hammadde üreticilerinin malzemeyi yurtdışına ihraç ettiğinden kaynaklandığını sav ediyor. Olağan olan materyalin fiyatının da uçtuğundan…
Emsal bir sorunu inşaat bölümü de yaşıyor. İnşaat gereçlerinde fiyatlar fırlamış durumda…
Alimünyumun tonu ocakta 40 bin 836 TL iken, bugün 51 bin 320 TL’ye çıkmış. Geçen sene marttan bu yana artış yüzde 205. İki yıllık artış yüzde 400’leri buluyor. Bakırın tonu ocakta 132 bin 968 TL’yken, üç ayda 145 bin 527 TL’ye yükselmiş. Bir yıllık artış yüzde 110. İki yıllık artış yüzde 339.
Demir, sac, çimento da hakeza o denli… Demirin tonu geçen yıl martta 4.869 lirayken, artık 12 bin 286 TL. Bir yılda demir fiyatları yüzde 152, iki yılda yüzde 352 artmış. Çimentonun tonu geçen yıl sonunda 500 TL civarındayken bugün 800 TL’yi geçmiş. Bir yıllık artışlar yüzde 150 civarında. Seramikteki artış yüzde 273. PVC’de bir yıllık artış yüzde 101…
Diyebilirsiniz ki, emtia meblağları artıyor, dolar kuru yükseliyor.
Onlardaki artışa bakalım…
Alüminyum bir yılda yüzde 58.85, bakır 19.38, petrol 66.85, demir 4.55, çimento 3.5 artmış. Sanırım, bu artışların üzerine dolar kuru ve navlun maliyetini de ekleseniz bizdeki üzere uçuk sayılara ulaşamazsanız.
niye bu biçimde diyorum?
Türkiye’nin kıymetli bir inşaatçısı üreticilerin malzemeyi ihracata kaydırdığını söylüyor. İç piyasaya mal verenlerin de ihracat fiyatına sattığını belirtiyor.
Hal bu biçimde olunca da…
Şayet maliyeti karşılayacak kadar kuvvetli değilse inşaatçı bir süre daha sonra mesken üretememe noktasına geliyor. Tıpkı, mobilyacı üzere… bu biçimde konutta arz ıstırabı yaşanmaya başlanıyor. Bunun kararında da kiralar yükseliyor.
İnşaatçı yüksek maliyetlere karşın ürettiğinde de meskenin metrekare meblağları astronomik sayılara çıkarıyor. Vatandaş kentin merkezine yakın lokasyonlarda konut almaya kalksa, metrekaresi 40-50 bin TL’den aşağıya daire bulamıyor.
Merkezi lokasyonu da boşverin. İnşaat maliyetleri arttığı kentin haricinde da yani arsa hissesi daha düşük olan yerlerde de konut meblağları yükseliyor.
Kısacası demem o ki…
Şayet hammadde sağlayıcılar ihracatı iç piyasanın önünde tutuyorsa ve fiyatı buna nazaran belirliyorsa buna deva bulunmalıdır. İç piyasanın muhtaçlığı karşılanmadan hammaddeyi dışarıya satmak hem dallara tıpkı vakitte günün sonunda vatandaşa ziyan vermektedir.
Yatırım tavsiyesi içermez.
Açıkçası bugüne kadar genelde besinle ilgili sıkıntıları gündeme getirdim.
Geçenlerde bir mobilyacıyla sohbetteyken enteresan şeyler anlattı. İç piyasada MDF ve sunta bulamadıklarından yakınıyor. Hammadde üreticilerinin malzemeyi yurtdışına ihraç ettiğinden kaynaklandığını sav ediyor. Olağan olan materyalin fiyatının da uçtuğundan…
Emsal bir sorunu inşaat bölümü de yaşıyor. İnşaat gereçlerinde fiyatlar fırlamış durumda…
Alimünyumun tonu ocakta 40 bin 836 TL iken, bugün 51 bin 320 TL’ye çıkmış. Geçen sene marttan bu yana artış yüzde 205. İki yıllık artış yüzde 400’leri buluyor. Bakırın tonu ocakta 132 bin 968 TL’yken, üç ayda 145 bin 527 TL’ye yükselmiş. Bir yıllık artış yüzde 110. İki yıllık artış yüzde 339.
Demir, sac, çimento da hakeza o denli… Demirin tonu geçen yıl martta 4.869 lirayken, artık 12 bin 286 TL. Bir yılda demir fiyatları yüzde 152, iki yılda yüzde 352 artmış. Çimentonun tonu geçen yıl sonunda 500 TL civarındayken bugün 800 TL’yi geçmiş. Bir yıllık artışlar yüzde 150 civarında. Seramikteki artış yüzde 273. PVC’de bir yıllık artış yüzde 101…
Diyebilirsiniz ki, emtia meblağları artıyor, dolar kuru yükseliyor.
Onlardaki artışa bakalım…
Alüminyum bir yılda yüzde 58.85, bakır 19.38, petrol 66.85, demir 4.55, çimento 3.5 artmış. Sanırım, bu artışların üzerine dolar kuru ve navlun maliyetini de ekleseniz bizdeki üzere uçuk sayılara ulaşamazsanız.
niye bu biçimde diyorum?
Türkiye’nin kıymetli bir inşaatçısı üreticilerin malzemeyi ihracata kaydırdığını söylüyor. İç piyasaya mal verenlerin de ihracat fiyatına sattığını belirtiyor.
Hal bu biçimde olunca da…
Şayet maliyeti karşılayacak kadar kuvvetli değilse inşaatçı bir süre daha sonra mesken üretememe noktasına geliyor. Tıpkı, mobilyacı üzere… bu biçimde konutta arz ıstırabı yaşanmaya başlanıyor. Bunun kararında da kiralar yükseliyor.
İnşaatçı yüksek maliyetlere karşın ürettiğinde de meskenin metrekare meblağları astronomik sayılara çıkarıyor. Vatandaş kentin merkezine yakın lokasyonlarda konut almaya kalksa, metrekaresi 40-50 bin TL’den aşağıya daire bulamıyor.
Merkezi lokasyonu da boşverin. İnşaat maliyetleri arttığı kentin haricinde da yani arsa hissesi daha düşük olan yerlerde de konut meblağları yükseliyor.
Kısacası demem o ki…
Şayet hammadde sağlayıcılar ihracatı iç piyasanın önünde tutuyorsa ve fiyatı buna nazaran belirliyorsa buna deva bulunmalıdır. İç piyasanın muhtaçlığı karşılanmadan hammaddeyi dışarıya satmak hem dallara tıpkı vakitte günün sonunda vatandaşa ziyan vermektedir.
Yatırım tavsiyesi içermez.