Avcılar
Member
Rocky Dağları’nın doğusundaki yüksek düzlüklerde basketbol takımının nihayet sporlarının zirvesine ulaşması 56 yıl ve 38 play-off maçına çıktı.
Sırbistan’dan beklenmedik bir pivotun oyunun adamı olarak ortaya çıkması ve Kanadalı bir oyun kurucunun kariyerini tehdit eden diz sakatlığından uzun ve meşakkatli bir iyileşmeden sonra kendi özünü bulması gerekti. Sabır, işbirliği ve denemekten, başarısız olmaktan ve daha yükseğe tırmanmayı öğrenmekten doğan bir disiplin gerektiriyordu.
Denver Nuggets NBA şampiyonu.
Franchise tarihindeki ilk şampiyonluğu Pazartesi gecesi deniz seviyesinden 5.280 fit yükseklikteki Ball Arena’da kendi sahalarında perçinlediler – bir NBA şampiyonasının şimdiye kadar kazanıldığı en yüksek rakım. Pivot Nikola Jokic ve oyun kurucu Jamal Murray liderliğindeki ve sekiz kişilik amansız bir rotasyonun geri kalanının da yardımıyla Nuggets, Miami Heat’i 5. maçta 94-89 galibiyetle mağlup etti.
Jokic, final turnuvasının En Değerli Oyuncusu seçildi.
Kalabalık dağılırken Nuggets koçu Michael Malone, “Dışarıdaki herkese haberlerim var,” dedi. “Birinden memnun değiliz! Daha fazlasını istiyoruz! Daha fazlasını istiyoruz!”
Belirleyici oyun ne güzel ne de kolaydı. İlk üç çeyrekte Denver, 3 sayılık atışlar yapmakta ve serbest atışları dönüştürmekte zorlandı; Nuggets dikkatsizce topu çevirdi. Heat devre arasında 7 sayılık bir üstünlük sağladı ve üçüncü çeyreğin ardından bir sayı önde oldu.
Ancak dördüncü çeyrekte Nuggets şampiyonluğu almaya karar verdi. Sondan yaklaşık 10 dakika 59 saniye sonra, Murray 3 sayılık bir atış yaptı – Nuggets için oyunun sadece üçüncü üçte birinde – Nuggets’a 4 sayılık bir üstünlük sağladı. Heat mola aldığında Murray sahanın içinde hoplayıp zıpladı. İlk çeyrekten bu yana Denver’ın en büyük farkıydı.
Daha sonra, Murray tekrar vurdu. Bu kez, Aaron Gordon ısı koruyucusu Kyle Lowry’nin atını bloke etti ve bunun sonucunda Murray, Nuggets’a 5 sayılık bir üstünlük sağlayan bir geçiş sepetiyle sonuçlandı.
Ve 30 saniyeden az kala Kentavious Caldwell-Pope, Jimmy Butler’dan Max Strus’a bir pası çaldı ve iki serbest atış yaparak Denver’a 3 sayılık üstünlük sağladı.
Nuggets şüpheli bir kulüpten ayrılıyor. Şu anda ligde hiç NBA şampiyonluğu kazanmamış sadece 10 takım var. En son 2021’de üç kaybeden Phoenix Suns da dahil olmak üzere beşi finale kaldı ve orada kaybetti.
Ama Nuggets hiç bu kadar ileri gitmemişti, en azından NBA’de. Amerikan Basketbol Birliği Finallerinde New York Nets’e yenildikleri 1976’dan beri bir şampiyonluk serisi elde etmemişlerdi.
Uzun kuraklık, külçelerin neden tüm sezon boyunca hafife alındığını açıklıyor. Uzmanlar ve tahmin yürütücüler, Aralık ayında Batı Konferansı’nda birinci sırayı elde ettikten ve bırakamadıktan sonra bile kazanma yeteneklerini sorguladılar.
İnsanlar, olağanüstü oyununa rağmen Jokic’in bir takıma bu kadar liderlik edip edemeyeceğini merak ediyordu – ne de olsa Nuggets’ı hiçbir zaman konferans finallerini geçmemişti. Bu sorular ona üst üste üçüncü kez En Değerli Oyuncu ödülüne mal olmuş olabilir – birçok kişinin söylediğine göre bu başarı şampiyonlar için ayrılmalıdır.
Bazıları, Murray’in 2021’de oynadığı elit seviyeye, playofflardan hemen önce dizinden sakatlanarak onu ve Denver’ı sıfırdan başlamak için iki yıllık bir yolculuğa zorladığında bir daha geri dönüp dönmeyeceğini merak etti.
Yol boyunca, bazı rol oyuncuları, çoğunlukla fark edilmeden gitmelerine rağmen yollarını buldular.
Nuggets’ı geçen sezonun molasına kadar takas eden Caldwell-Pope, savunma, şut ve şampiyonluk tecrübesini masaya yatırdı. Birkaç playoff maçında, 2020’de Lakers’la kazandığı yüzüğü yakaladı ve takım arkadaşlarına devretti. İkisinde de yok.
Caldwell-pope, “Ustalığım nedeniyle bana burada o lider olma fırsatı verdiler – vokal ol, deneyimlerimi ve şu anda bulunduğumuz yere gelmenin ne kadar zor olduğunu bilmelerini sağla,” dedi Caldwell-pope “Sadece onları motive etmeye çalışıyorum.”
Nuggets’ın Mart 2021’de takas ettiği Gordon, Orlando Magic’in hücum yıldızı olduktan sonra defans stoperi olmaktan mutluydu.
Gordon, “Onur için burada değilim,” dedi. “Kazanmak için buradayım”
Bruce Brown, saldırgan bir ivme sağladı; Jeff Green uzun süreli dinlenme sağladı; Bir çaylak olan Christian Braun, finalde semeresini verecek genç bir korkusuzluk sergiledi.
Nuggets, ilk turda işlevsiz Minnesota Timberwolves’ı yendi ve ardından altı maçta Suns’ı mağlup etti. Konferans finallerinde Los Angeles Lakers’ı mağlup ettiler ve ardından finalde kiminle karşılaşacaklarını öğrenmek için bir hafta beklediler.
Nuggets gibi Heat de Konferans Finalleri serisinde 3-0 öne geçti. Ancak Boston Celtics doğuda savaşırken, sonraki üç maçı kazanarak ve 7. Maçı belirleyici bir şekilde zorlarken sendelediler.
Green, “Boston 6. Maçı kazandığında, orada o kadar uzun süre oturuyorduk ki neredeyse play-off’ların dışındaydık,” dedi. “Çünkü yaptığımız tek şey onları izlemekti.”
Acımasız Star Butler tarafından beslenen Miami, 7. Oyunu kazanarak serinin yedinci finaline ulaştı ve bu sefer 8. sırada yer aldı. Galibiyet, Miami’ye on yıl içindeki ilk şampiyonluğunu kazandırabilirdi, bu kazandıkları üç şampiyonluktan çok daha beklenmedik bir şampiyonluktu.
İnsanlar bu sezon Denver’ı görmezden geldiyse, Miami’yi de tamamen görmezden geldiler. Heat, play-off’ları zar zor kazandı ve ardından Boston’a karşı bocaladıklarında ateşli inananlara bile şüphe için sebep verdi. Finallere giderken, bir kez olsun, Denver dünyayı kendi taraflarına almış gibi göründüğünde, dünyaya karşı bize karşı bir zihniyetleri vardı.
Ve bu güven dalgası başlarına geldiğinde Nuggets’ı kim suçlayabilir?
Denver 1. Oyunu kazandı ve Jokic bir triple-double yaptı. Bundan sonra Nuggets, sanki şampiyonluklarının gümbürtüsünü şimdiden hissedebiliyormuş gibi kutlamaya başladı. Odaklarını kaybettiler ve Jokic 41 sayı atmasına rağmen Miami’nin 2. maçı çalmasına izin verdiler. Denver koçu Malone, Nuggets’ı azarladı ve performanslarını sorguladı. Bunu bir daha yapmak zorunda kalmayacaktı.
Jokic ve Murray, Miami’deki gürültülü kalabalığın önünde 3. maçta triple-double yaptı. 4. maçta Brown, dördüncü çeyrekte 11 sayı atarak Miami’nin çaresizliğini artırdı.
Nuggets’ın 4. maçtan sonra soyunma odasında sıra dışı ziyaretçileri vardı. Nuggets’ın sahibi E. Stanley Kroenke ve takım başkanı oğlu Josh Kroenke, her biri bir kutu Coors tutarken parlak bir şekilde sırıttı. Nuggets finallerde 3-1 öne geçmişti ve takımın ilk şampiyonluklarına yaklaştığını hissediyordu. Sadece bir Final takımı — 2016 Cleveland Cavaliers — kendilerini o derin çukurdan çıkarabilmişti.
Ancak Nuggets’ın oyuncuları ve koçları, ne kadar yaklaştıklarını kabul etmeyi reddettiler. 1. maçtan sonra olanları hatırladılar.
4. maçtan sonra Jokic, “Tekrar kazanmak zorundayız,” dedi. “Rahatlamamamız hoşuma gitti. Kendimiz için kolaylaştırmadık. Hala çaresizdik. Hala istiyoruz.”
Murray biraz daha güven verdi. “Şampiyonluk kazanmaya hazırız” dedi. “Bunun için araçlarımız var. Bir süredir aklımızdaydı.”
Bazıları için elli altı yıldı.
Sırbistan’dan beklenmedik bir pivotun oyunun adamı olarak ortaya çıkması ve Kanadalı bir oyun kurucunun kariyerini tehdit eden diz sakatlığından uzun ve meşakkatli bir iyileşmeden sonra kendi özünü bulması gerekti. Sabır, işbirliği ve denemekten, başarısız olmaktan ve daha yükseğe tırmanmayı öğrenmekten doğan bir disiplin gerektiriyordu.
Denver Nuggets NBA şampiyonu.
Franchise tarihindeki ilk şampiyonluğu Pazartesi gecesi deniz seviyesinden 5.280 fit yükseklikteki Ball Arena’da kendi sahalarında perçinlediler – bir NBA şampiyonasının şimdiye kadar kazanıldığı en yüksek rakım. Pivot Nikola Jokic ve oyun kurucu Jamal Murray liderliğindeki ve sekiz kişilik amansız bir rotasyonun geri kalanının da yardımıyla Nuggets, Miami Heat’i 5. maçta 94-89 galibiyetle mağlup etti.
Jokic, final turnuvasının En Değerli Oyuncusu seçildi.
Kalabalık dağılırken Nuggets koçu Michael Malone, “Dışarıdaki herkese haberlerim var,” dedi. “Birinden memnun değiliz! Daha fazlasını istiyoruz! Daha fazlasını istiyoruz!”
Belirleyici oyun ne güzel ne de kolaydı. İlk üç çeyrekte Denver, 3 sayılık atışlar yapmakta ve serbest atışları dönüştürmekte zorlandı; Nuggets dikkatsizce topu çevirdi. Heat devre arasında 7 sayılık bir üstünlük sağladı ve üçüncü çeyreğin ardından bir sayı önde oldu.
Ancak dördüncü çeyrekte Nuggets şampiyonluğu almaya karar verdi. Sondan yaklaşık 10 dakika 59 saniye sonra, Murray 3 sayılık bir atış yaptı – Nuggets için oyunun sadece üçüncü üçte birinde – Nuggets’a 4 sayılık bir üstünlük sağladı. Heat mola aldığında Murray sahanın içinde hoplayıp zıpladı. İlk çeyrekten bu yana Denver’ın en büyük farkıydı.
Daha sonra, Murray tekrar vurdu. Bu kez, Aaron Gordon ısı koruyucusu Kyle Lowry’nin atını bloke etti ve bunun sonucunda Murray, Nuggets’a 5 sayılık bir üstünlük sağlayan bir geçiş sepetiyle sonuçlandı.
Ve 30 saniyeden az kala Kentavious Caldwell-Pope, Jimmy Butler’dan Max Strus’a bir pası çaldı ve iki serbest atış yaparak Denver’a 3 sayılık üstünlük sağladı.
Nuggets şüpheli bir kulüpten ayrılıyor. Şu anda ligde hiç NBA şampiyonluğu kazanmamış sadece 10 takım var. En son 2021’de üç kaybeden Phoenix Suns da dahil olmak üzere beşi finale kaldı ve orada kaybetti.
Ama Nuggets hiç bu kadar ileri gitmemişti, en azından NBA’de. Amerikan Basketbol Birliği Finallerinde New York Nets’e yenildikleri 1976’dan beri bir şampiyonluk serisi elde etmemişlerdi.
Uzun kuraklık, külçelerin neden tüm sezon boyunca hafife alındığını açıklıyor. Uzmanlar ve tahmin yürütücüler, Aralık ayında Batı Konferansı’nda birinci sırayı elde ettikten ve bırakamadıktan sonra bile kazanma yeteneklerini sorguladılar.
İnsanlar, olağanüstü oyununa rağmen Jokic’in bir takıma bu kadar liderlik edip edemeyeceğini merak ediyordu – ne de olsa Nuggets’ı hiçbir zaman konferans finallerini geçmemişti. Bu sorular ona üst üste üçüncü kez En Değerli Oyuncu ödülüne mal olmuş olabilir – birçok kişinin söylediğine göre bu başarı şampiyonlar için ayrılmalıdır.
Bazıları, Murray’in 2021’de oynadığı elit seviyeye, playofflardan hemen önce dizinden sakatlanarak onu ve Denver’ı sıfırdan başlamak için iki yıllık bir yolculuğa zorladığında bir daha geri dönüp dönmeyeceğini merak etti.
Yol boyunca, bazı rol oyuncuları, çoğunlukla fark edilmeden gitmelerine rağmen yollarını buldular.
Nuggets’ı geçen sezonun molasına kadar takas eden Caldwell-Pope, savunma, şut ve şampiyonluk tecrübesini masaya yatırdı. Birkaç playoff maçında, 2020’de Lakers’la kazandığı yüzüğü yakaladı ve takım arkadaşlarına devretti. İkisinde de yok.
Caldwell-pope, “Ustalığım nedeniyle bana burada o lider olma fırsatı verdiler – vokal ol, deneyimlerimi ve şu anda bulunduğumuz yere gelmenin ne kadar zor olduğunu bilmelerini sağla,” dedi Caldwell-pope “Sadece onları motive etmeye çalışıyorum.”
Nuggets’ın Mart 2021’de takas ettiği Gordon, Orlando Magic’in hücum yıldızı olduktan sonra defans stoperi olmaktan mutluydu.
Gordon, “Onur için burada değilim,” dedi. “Kazanmak için buradayım”
Bruce Brown, saldırgan bir ivme sağladı; Jeff Green uzun süreli dinlenme sağladı; Bir çaylak olan Christian Braun, finalde semeresini verecek genç bir korkusuzluk sergiledi.
Nuggets, ilk turda işlevsiz Minnesota Timberwolves’ı yendi ve ardından altı maçta Suns’ı mağlup etti. Konferans finallerinde Los Angeles Lakers’ı mağlup ettiler ve ardından finalde kiminle karşılaşacaklarını öğrenmek için bir hafta beklediler.
Nuggets gibi Heat de Konferans Finalleri serisinde 3-0 öne geçti. Ancak Boston Celtics doğuda savaşırken, sonraki üç maçı kazanarak ve 7. Maçı belirleyici bir şekilde zorlarken sendelediler.
Green, “Boston 6. Maçı kazandığında, orada o kadar uzun süre oturuyorduk ki neredeyse play-off’ların dışındaydık,” dedi. “Çünkü yaptığımız tek şey onları izlemekti.”
Acımasız Star Butler tarafından beslenen Miami, 7. Oyunu kazanarak serinin yedinci finaline ulaştı ve bu sefer 8. sırada yer aldı. Galibiyet, Miami’ye on yıl içindeki ilk şampiyonluğunu kazandırabilirdi, bu kazandıkları üç şampiyonluktan çok daha beklenmedik bir şampiyonluktu.
İnsanlar bu sezon Denver’ı görmezden geldiyse, Miami’yi de tamamen görmezden geldiler. Heat, play-off’ları zar zor kazandı ve ardından Boston’a karşı bocaladıklarında ateşli inananlara bile şüphe için sebep verdi. Finallere giderken, bir kez olsun, Denver dünyayı kendi taraflarına almış gibi göründüğünde, dünyaya karşı bize karşı bir zihniyetleri vardı.
Ve bu güven dalgası başlarına geldiğinde Nuggets’ı kim suçlayabilir?
Denver 1. Oyunu kazandı ve Jokic bir triple-double yaptı. Bundan sonra Nuggets, sanki şampiyonluklarının gümbürtüsünü şimdiden hissedebiliyormuş gibi kutlamaya başladı. Odaklarını kaybettiler ve Jokic 41 sayı atmasına rağmen Miami’nin 2. maçı çalmasına izin verdiler. Denver koçu Malone, Nuggets’ı azarladı ve performanslarını sorguladı. Bunu bir daha yapmak zorunda kalmayacaktı.
Jokic ve Murray, Miami’deki gürültülü kalabalığın önünde 3. maçta triple-double yaptı. 4. maçta Brown, dördüncü çeyrekte 11 sayı atarak Miami’nin çaresizliğini artırdı.
Nuggets’ın 4. maçtan sonra soyunma odasında sıra dışı ziyaretçileri vardı. Nuggets’ın sahibi E. Stanley Kroenke ve takım başkanı oğlu Josh Kroenke, her biri bir kutu Coors tutarken parlak bir şekilde sırıttı. Nuggets finallerde 3-1 öne geçmişti ve takımın ilk şampiyonluklarına yaklaştığını hissediyordu. Sadece bir Final takımı — 2016 Cleveland Cavaliers — kendilerini o derin çukurdan çıkarabilmişti.
Ancak Nuggets’ın oyuncuları ve koçları, ne kadar yaklaştıklarını kabul etmeyi reddettiler. 1. maçtan sonra olanları hatırladılar.
4. maçtan sonra Jokic, “Tekrar kazanmak zorundayız,” dedi. “Rahatlamamamız hoşuma gitti. Kendimiz için kolaylaştırmadık. Hala çaresizdik. Hala istiyoruz.”
Murray biraz daha güven verdi. “Şampiyonluk kazanmaya hazırız” dedi. “Bunun için araçlarımız var. Bir süredir aklımızdaydı.”
Bazıları için elli altı yıldı.