Türkiye için olimpiyat demek kısa bir süre öncesine kadar güreş ve halter demekti. Kazandığımız 39 altın madalyanın 29’u cet sporumuzdan gelmiş, halter de 8 altınla onu izlemişti. Düşünün ki Türkiye geriye kalan 2 altını da tekvando ve judodan kazanmıştı. Atletizm ve bokstan gelen gümüş ve bronzlar genelde tesellimiz oluyordu. Yalnızca 6 branştan madalya kazanan Türkiye, Tokyo 2020’de adeta duvarları yıktı. Üstelik madalyanın aslanın ağzında olduğu okçuluk ve cimnastikte tarihi muvaffakiyetler geldi.
Mete Gazoz’un okçulukta kazandığı altın madalya bir birinciydi, Ferhat Arıcan da bir daha bir birincisi gerçekleştirip 124 yıldır beklenen cimnastik madalyasını Türkiye’ye armağan etti. Sözcü HaftaSonu olarak birincilerin erkeklerinı ve onların gençlere ilham verecek güçlü seyahatini kaleme aldık.
Busenaz Sürmeneli ve Buse Naz Çakıroğlu’nu unuttuk sanmayın. Türk bayanının bu dayanılmaz muvaffakiyetlerini önümüzdeki sayıda epey özel etaylarla sizlere sunacağız. Lakin evvel Mete Gazoz ve Ferhat Arıcan’la başlayalım:
OKÇULUK GENLERİNDE VAR
Haziran 1999’da İstanbul’da doğan Mete Gazoz, 3 yaşında okçuluğa başladı. Evet yanlış okumadınız, 3 yaşında. Zira anne ve babası da bu sporla ilgileniyordu ve oğullarının da okçu olmasını istiyorlardı. Bilhassa de babası Metin Gazoz. Ancak kolay değildi. Omuzların gelişimi için yüzme, uyum için basketbola başladı. Ayrıyeten göz ve el uyumuna katkı sağlamak için piyano eğitimleri de aldı. Genlerinde olan okçuluk, bambaşka bir yetenekle beden bulmaya başlamıştı. Mete’nin muvaffakiyetleri gelecek ismine umut veriyordu.
Türkiye’deki başarılara Avrupa ve dünya çapındaki dereceler de eklenmeye başladı. 2016 Avrupa Şampiyonası’nda gümüş, dünya gençler şampiyonasındaki üçüncülük zaferlerin ayak sesleriydi yalnızca. Babasının hayali olimpiyatlarda yarışabilmekti lakin bunu başaramadı. Mete Gazoz babasına Rio Olimpiyatları’na katılma kelamı verip onu gerçekleştirir ve babasının hayal ettiği yeri canlı biçimde izlemesini sağlar. 17 yaşında Rio’da madalyanın uzağında kalan Mete, o gün tüm Türkiye’ye bir kelam verir: “Bir daha sonraki olimpiyatta altın madalyayı kazanacağım.”
Lakin hiç bir muvaffakiyet tesadüf değildir. Zira olimpiyat altını kelamla kazanılmaz. Bunun için 5 yıl boyunca neredeyse her gün tam 10 saat idman yapmaya başlar Mete. Günde 400-500 ok atarak hazırlanır. Bir öbür hakikat isim daha hayatındadır. Antrenörü Yusuf Göktuğ Ergin. 2008’de ülkemizi Pekin’de temsil eden Göktuğ hoca, Mete’nin muvaffakiyetinin görünmeyen kahramanı olur. Şampiyon okçu, hocasının
2008’de giydiği şapkasıyla yarışacak kadar ona bağlıdır. Konuşma zorluğu da yaşayan Mete, kendisiyle barışık ve daima gülen yüzüyle Türkiye’nin sevgilisi olur. Konsantrasyon kuvvetliğünü gülerek atar ve atış yapmadan evvel gerilimden uzaklaşarak odaklanmasını buraya verir.
Dünya 1 numarasıyla karşılaştığında, “Şampiyon olacaksak 1 numarayı yenmek zorundayız” diyecek kadar da kendinden emindir. İşte yılların emeği final karşılaşmalarında kendisini gösterir, Mete ne atması gerekiyorsa onu atar, arka arda 10’dan vurur ve Türkiye’ye tarihinde hiç olmayan bir madalyayı üstelik altın olarak getirir.
Hakikat planlamanın, epeyce çalışmanın, hayallerinin peşinden koşmanın, imkan ve uğraş olduğu vakit başarılmayacak hiç bir şeyin olmadığının delili Mete Gazoz, artık Türk sporunun yaşayan efsanesi ve çabucak hemen 22 yaşında. Daha da yolu uzun…
YAPAMAZSIN DEDİLER YAPTI
Ferhat Arıcan 28 Temmuz 1993’te İzmir’de doğdu. Yerinde duramayan bir çocuk olduğundan dolayı hakikat spora fakat cimnastiğe değil. Vücut eğitimi öğretmeninin Ferhat’taki yeteneği keşfetmesiyle bu kısma yönlendirilir. 10 yaşında cimnastikle tanışır Ferhat. 10 yaş bu spor
için çok geç bir yaş sayılabilir çünkü. Çok daha erken yaşlarda başlanmalıdır. Lakin Ferhat bu açığı azmiyle kısa müddette kapatır. 2008 yılında 15 yaşındayken önemli bir kol sakatlığı geçirir. Hekimlere nazaran tekrar bu sporu yapması sakıncalıdır ve profesyonel olarak yapması da epeyce zordur. Ancak Ferhat, “Yapamazsın” lafından daha sonra dört elle sarılır epey sevdiği cimnastiğe ve akabinde kısa mühlet daha sonra Türkiye iampiyonu olur.
Singapur’da 2010 Gençlik Olimpiyatları’nda atlama masasındaki gümüş, 2013 Akdeniz Oyunları’ndaki bronz takip eder muvaffakiyetlerini. Artistik dünya şampiyonasında gerçekleştirdiği 3 hareketi kendi ismine tescillenir. Ve kendi ismine taşıyan 3 hareketi olan birinci atlet olur. 2016 Rio Olimpiyatları’na giderek bir daha bir birincisi başarır. 108 yıl daha sonra Aleko Mulos’tan daha sonra Türkiye ismine olimpiyatlarda uğraş edecek ikinci, Cumhuriyet tarihinin birinci erkek sportmeni olur.
Ferhat, Türk cimnastiği ismine kapıları bir bir açmaya başlar. Onun ayak izleriyle Türk cimnastikçiler tarihi başarılara yelken açar ve Tokyo 2020’de tam 7 branşta final başarısı yakalar. Rio’da kürsünün uzağında kalsa da Tokyo’da bunu başaracağından emindir. 2020 Mersin ve 2021 Basel’deki Avrupa Şampiyonaları Paralel Bar aletinde kazandığı altın madalya Tokyo öncesinde gözleri onun üzerine çevirmiştir bir kez.
7 finalin 7.’sinde umutlar tükenirken o denli bir performans gösterdi ki makus talihi değiştirdi. Gümüşü kıl hissesi Alman rakibine kaptırsa da kazandığı bronz madalya ile bir daha bir birincisi gerçekleştirip tarihe geçti. O da artık Mete Gazoz üzere bir rol model. Cimnastik dendiğinde akla
gelecek birinci kişi o. Zira birinciler özeldir ve asla unutulmaz.
Mete Gazoz’un okçulukta kazandığı altın madalya bir birinciydi, Ferhat Arıcan da bir daha bir birincisi gerçekleştirip 124 yıldır beklenen cimnastik madalyasını Türkiye’ye armağan etti. Sözcü HaftaSonu olarak birincilerin erkeklerinı ve onların gençlere ilham verecek güçlü seyahatini kaleme aldık.
Busenaz Sürmeneli ve Buse Naz Çakıroğlu’nu unuttuk sanmayın. Türk bayanının bu dayanılmaz muvaffakiyetlerini önümüzdeki sayıda epey özel etaylarla sizlere sunacağız. Lakin evvel Mete Gazoz ve Ferhat Arıcan’la başlayalım:
OKÇULUK GENLERİNDE VAR
Haziran 1999’da İstanbul’da doğan Mete Gazoz, 3 yaşında okçuluğa başladı. Evet yanlış okumadınız, 3 yaşında. Zira anne ve babası da bu sporla ilgileniyordu ve oğullarının da okçu olmasını istiyorlardı. Bilhassa de babası Metin Gazoz. Ancak kolay değildi. Omuzların gelişimi için yüzme, uyum için basketbola başladı. Ayrıyeten göz ve el uyumuna katkı sağlamak için piyano eğitimleri de aldı. Genlerinde olan okçuluk, bambaşka bir yetenekle beden bulmaya başlamıştı. Mete’nin muvaffakiyetleri gelecek ismine umut veriyordu.
Türkiye’deki başarılara Avrupa ve dünya çapındaki dereceler de eklenmeye başladı. 2016 Avrupa Şampiyonası’nda gümüş, dünya gençler şampiyonasındaki üçüncülük zaferlerin ayak sesleriydi yalnızca. Babasının hayali olimpiyatlarda yarışabilmekti lakin bunu başaramadı. Mete Gazoz babasına Rio Olimpiyatları’na katılma kelamı verip onu gerçekleştirir ve babasının hayal ettiği yeri canlı biçimde izlemesini sağlar. 17 yaşında Rio’da madalyanın uzağında kalan Mete, o gün tüm Türkiye’ye bir kelam verir: “Bir daha sonraki olimpiyatta altın madalyayı kazanacağım.”
Lakin hiç bir muvaffakiyet tesadüf değildir. Zira olimpiyat altını kelamla kazanılmaz. Bunun için 5 yıl boyunca neredeyse her gün tam 10 saat idman yapmaya başlar Mete. Günde 400-500 ok atarak hazırlanır. Bir öbür hakikat isim daha hayatındadır. Antrenörü Yusuf Göktuğ Ergin. 2008’de ülkemizi Pekin’de temsil eden Göktuğ hoca, Mete’nin muvaffakiyetinin görünmeyen kahramanı olur. Şampiyon okçu, hocasının
2008’de giydiği şapkasıyla yarışacak kadar ona bağlıdır. Konuşma zorluğu da yaşayan Mete, kendisiyle barışık ve daima gülen yüzüyle Türkiye’nin sevgilisi olur. Konsantrasyon kuvvetliğünü gülerek atar ve atış yapmadan evvel gerilimden uzaklaşarak odaklanmasını buraya verir.
Dünya 1 numarasıyla karşılaştığında, “Şampiyon olacaksak 1 numarayı yenmek zorundayız” diyecek kadar da kendinden emindir. İşte yılların emeği final karşılaşmalarında kendisini gösterir, Mete ne atması gerekiyorsa onu atar, arka arda 10’dan vurur ve Türkiye’ye tarihinde hiç olmayan bir madalyayı üstelik altın olarak getirir.
Hakikat planlamanın, epeyce çalışmanın, hayallerinin peşinden koşmanın, imkan ve uğraş olduğu vakit başarılmayacak hiç bir şeyin olmadığının delili Mete Gazoz, artık Türk sporunun yaşayan efsanesi ve çabucak hemen 22 yaşında. Daha da yolu uzun…
YAPAMAZSIN DEDİLER YAPTI
Ferhat Arıcan 28 Temmuz 1993’te İzmir’de doğdu. Yerinde duramayan bir çocuk olduğundan dolayı hakikat spora fakat cimnastiğe değil. Vücut eğitimi öğretmeninin Ferhat’taki yeteneği keşfetmesiyle bu kısma yönlendirilir. 10 yaşında cimnastikle tanışır Ferhat. 10 yaş bu spor
için çok geç bir yaş sayılabilir çünkü. Çok daha erken yaşlarda başlanmalıdır. Lakin Ferhat bu açığı azmiyle kısa müddette kapatır. 2008 yılında 15 yaşındayken önemli bir kol sakatlığı geçirir. Hekimlere nazaran tekrar bu sporu yapması sakıncalıdır ve profesyonel olarak yapması da epeyce zordur. Ancak Ferhat, “Yapamazsın” lafından daha sonra dört elle sarılır epey sevdiği cimnastiğe ve akabinde kısa mühlet daha sonra Türkiye iampiyonu olur.
Singapur’da 2010 Gençlik Olimpiyatları’nda atlama masasındaki gümüş, 2013 Akdeniz Oyunları’ndaki bronz takip eder muvaffakiyetlerini. Artistik dünya şampiyonasında gerçekleştirdiği 3 hareketi kendi ismine tescillenir. Ve kendi ismine taşıyan 3 hareketi olan birinci atlet olur. 2016 Rio Olimpiyatları’na giderek bir daha bir birincisi başarır. 108 yıl daha sonra Aleko Mulos’tan daha sonra Türkiye ismine olimpiyatlarda uğraş edecek ikinci, Cumhuriyet tarihinin birinci erkek sportmeni olur.
Ferhat, Türk cimnastiği ismine kapıları bir bir açmaya başlar. Onun ayak izleriyle Türk cimnastikçiler tarihi başarılara yelken açar ve Tokyo 2020’de tam 7 branşta final başarısı yakalar. Rio’da kürsünün uzağında kalsa da Tokyo’da bunu başaracağından emindir. 2020 Mersin ve 2021 Basel’deki Avrupa Şampiyonaları Paralel Bar aletinde kazandığı altın madalya Tokyo öncesinde gözleri onun üzerine çevirmiştir bir kez.
7 finalin 7.’sinde umutlar tükenirken o denli bir performans gösterdi ki makus talihi değiştirdi. Gümüşü kıl hissesi Alman rakibine kaptırsa da kazandığı bronz madalya ile bir daha bir birincisi gerçekleştirip tarihe geçti. O da artık Mete Gazoz üzere bir rol model. Cimnastik dendiğinde akla
gelecek birinci kişi o. Zira birinciler özeldir ve asla unutulmaz.