Elif İldem inanılmaz bir muvaffakiyet hikayesine sahip… Paralimpik ulusal yüzücü. 26 yaşında. Yaklaşık 6 yıldır yüzüyor. Tokyo 2020 Paralimpik Oyunları’na hazırlanıyor. hem de klinik psikolog… Bilgi Üniversitesi Psikoloji Kısmı’nı fakülte birincisi, Bahçeşehir Üniversitesi Klinik Psikoloji Yüksek Lisans Programı’nı onur derecesi ile bitirdi.
İstanbul BŞ Belediyesi (İBB) Spor Kulübü’nün örnek ismi, SÖZCÜ HaftaSonu’nun konuğu…
– Nasıl bir his olimpiyata katılacak olmak? ;
Bir atletin en büyük hayali olimpiyata katılmak, en büyük gayelerden birisi ise ülkesine madalya ile dönebilmektir. Tüm dünyanın gözü önünde ülkenizi gururlu bir biçimde temsil edebilmek hakikaten hayli memnunluk verici.
– Yüzme ile tanışma öykünü anlatır mısın?
Dayım (Hüseyin İldem) İBB Spor Kulübü’nde güreş antrenörlüğü yapıyordu. Hekimin önerisi üzerine yüzmem gerekiyordu. Dayım ‘Bizim kulüpte gelip yüzebilirsin’ dedi. Birinci vakit içinder daha epeyce rehabilite hedefli düşünüyorduk ancak antrenörlerim ‘Çok güzel yüzüyorsun, yarışlara katılmalısın’ dedi. Bugünlere geldim.
ʻʻ
CMT Nedir?
Elif İldem, hastalığına CMT teşhisi konduktan daha sonra tabibinin yönlendirmesiyle 20 yaşında tedavi gayeli yüzmeye başladı. Çok başarılı olunca spor mesleğine devam etti. Charcot Marie Tooth (CMT), beyin ile beden kasları içindeki irtibatı sağlayan çevresel hudutların etkilenmesi kararında ortaya çıkan nörolojik bir hastalık.
AİLEM HAYATIMI DEĞİŞTİRDİ
– Bu sporu seçerken ailen nasıl reaksiyon verdi?
Kendimi suda, bu sporu profesyonel olarak yaparken buldum. Pek seçme talihleri olmadı. Bilhassa annem her anımda gerek fizikî açıdan muhtaçlıklarını karşılarken gerekse manevi açısından beni daima motive etmeye çalışmıştır. Ailem hayatlarını benim ömrüme bakılırsa düzenledi.
– hayatının kırılma noktası ne oldu?
Yüksek lisans devrinde tez yazarken, beraberinde karşılaşmalara hazırlanırken, fizikî manim niçiniyle fazlaca zorlandığım bir periyot oldu. İdmanlardan çıkardım, okulda derslere girdikten daha sonra konuta sarfiyat ve bilgisayarda yazamadığım için telefonda tez yazmaya çalışırdım. vakit içinde gerek yorgunluktan gerekse hastalığından ellerim güçsüzleşmeye başladı. Büyük bir telaşa kapılmıştım daha sonra dudaklarımla, burnumla yazmaya başladım. İstedikten daha sonra daha da yeterli yapabileceğini gördüm.
DAHA EVVEL BAŞLASAYDIM
– Hiç ‘keşke’ var mı hayatında?
Çok keşke diyen bir insan değilimdir. Ancak spora başladıktan daha sonra keşke daha önce haberim olsaydı; paralimpik bir branşa daha öncesinde başlasaydım dediğim devir epeyce oldu. Zira fizikî açıdan daha yeterli bir durumdaydım ve daha fazlaca tecrübe kazanabilirdim.
– Yeni amaç ne?
Paralimpik oyunlara katılmak benim için bir hayaldi gerçek oldu. Artık ülkemi en hoş biçimde temsil etmek ve düzgün derecelerle, gururlu bir biçimde dönmek istiyorum.
– niye yüzmede bir harika yıldızımız yok?
Ülkemizde eğitim sistemi sporu kapsayıcı biçimde organize edilmiyor. Bu durumda kişinin eğitim hayatını ve atlet mesleğini birlikte ilerletmesi zorlaşıyor. bu türlü başarılı bulunmasına karşın sporu bırakan biroldukca insan tanıyorum. ;
BAYANLARIN İŞİ GÜÇ
– Bayan olmanın zorlukları neler?
Bayanlar zorbalık, ruhsal yahut fizikî şiddete, tacize maruz kalabiliyor. Gerek ana akım medyada gerek toplumsal medyada bunun örnekleriyle karşılaşıyoruz. Kendini daha fazla muhafaza gereksinimi hisseden bayan atletler ruhsal açıdan da olumsuz etkilenebiliyor. Eğitim düzeyi, kültür düzeyi arttıkça, beşerler belirli şeylerin şuuruna vardıkça, esasen olması gereken bir çerçeve halini alıyor.
– Engelli atlet olmak?
Türkiye koşullarında daha fazla zorlukla karşılaşabiliyor. Bayan atletlere karşı önyargının daha fazla olduğunu düşünüyorum. Aslında bu yalnızca sporda değil toplumumuzun bütün alanlarına işlemiş durumda. Ataerkil bir toplum yapısından geldiğimiz için erkeğin etkin olması gerektiğine daha fazla vurgu yapılıyor, ehemmiyet veriliyor. Bayana ise ‘Ne işin var, konutta otur’ gözüyle bakılıyor. Pürüze sahip bir bayan birey ise ‘Ne işi var sporla, bir de onunla mı uğraşacağız’ algısı epey fazla.
TAKVİYE VAR FAKAT YETERSİZ
– Spor Bakanlığı’ndan kâfi takviyesi görüyor musun?
Gelişmeler olsa da paralimpik sporların olimpik sporlar kadar hâlâ paha gördüğünü düşünmüyorum. Bakanlık son senelerda daha fazla desteklemeye çalışıyor. Bu manada memnunuz ancak kâfi olduğunu düşünmüyorum.
– İBB’nin atleti olmak…
Kendimi hayli şanslı ve gururlu hissediyorum zira büyük bir takımla çalışıyoruz. Kulüp liderinden, branş sorumlusundan hocalarımıza kadar maddi manevi her açıdan herkes epeyce destekleyici. Havuzumuzu haftanın her günü istediğimiz saatte kullanabiliyoruz. Antrenörler, fizyoterapistler nizam ortasında. Çalışanlar epeyce güler yüzlü.
ZORLUKLA UĞRAŞ EDİN
– Başarılarınla mahzurları kaldırdın.
Biraz tembel olduğumuzu düşünüyorum. Çok fazla mazeretlerin gerisine sığınıyoruz. Daha fazlaca rahatı seçme tarafında eğilimliyiz. Ben manim niçiniyle hayat standartlarımı daha âlâ bir hale getirebilmek ismine daha fazla çalışmak, kuvvetli olmak zorundaydım. Bu, beni kamçıladı, motive etti. Hayallerinizin peşinden gitmek, amaçlarınıza ulaşmak istediğiniz vakit, konfor alanının dışına çıkmanız gerekebiliyor. Bu, daha fazla zorlukla uğraş manasına geliyor.
– Hiç pes etmeyi düşündün mü?
Gerek eğitim ömrümde gerek spor hayatımda ‘Yapamazsın, bununla ne işin var’ üzere telaffuzlarla fazlaca karşılaştım. Ancak yılmadım. Tahminen manim ötürüsıyla yapamayacağım şeyler olsa da denemekten vazgeçmedim. Şunu söylemeliyim: Her şeye karşın birfazlaca şeyi yapabildiğimi kendime yeni bir yol çizmem gerektiğini gördüm. Başarsam da üzülsem de korksam da bana daima kazanım olarak geri döndü.
MERVE İLE GURUR DUYUYORUM
– Şanlıurfa’daki genç hentbolcu Merve Akpınar’ın isyanı için neler söylersin?
Nitekim duygulandım. Her şeye karşın dik duruşu, hayallerinin peşinden koşması ve azmine hayran kaldım. Merve’nin sergilediği tutum hem kendi geleceği için tıpkı vakitte öbür kızlar için, spor yapan bayanlara yönelik önyargıları kırmak açısından umut verici ve gururlandırıcı. Bayan sportmenler gerek kıyafet tarafından olsun gerek zihnimizde oluşturduğumuz ‘erkek sporu, bayan sporu’ temsilleri niçiniyle bu duruma maruz kalıyor. Önyargıları kırmak ve ayrımcılığı ortadan kaldırmak açısından çalışmalar yapmalı ve daha birçok Merve’lerin hamasetli duruşuyla ve gösterdiği başarılarla gurur duymalıyız.
İstanbul BŞ Belediyesi (İBB) Spor Kulübü’nün örnek ismi, SÖZCÜ HaftaSonu’nun konuğu…
– Nasıl bir his olimpiyata katılacak olmak? ;
Bir atletin en büyük hayali olimpiyata katılmak, en büyük gayelerden birisi ise ülkesine madalya ile dönebilmektir. Tüm dünyanın gözü önünde ülkenizi gururlu bir biçimde temsil edebilmek hakikaten hayli memnunluk verici.
– Yüzme ile tanışma öykünü anlatır mısın?
Dayım (Hüseyin İldem) İBB Spor Kulübü’nde güreş antrenörlüğü yapıyordu. Hekimin önerisi üzerine yüzmem gerekiyordu. Dayım ‘Bizim kulüpte gelip yüzebilirsin’ dedi. Birinci vakit içinder daha epeyce rehabilite hedefli düşünüyorduk ancak antrenörlerim ‘Çok güzel yüzüyorsun, yarışlara katılmalısın’ dedi. Bugünlere geldim.
ʻʻ
CMT Nedir?
Elif İldem, hastalığına CMT teşhisi konduktan daha sonra tabibinin yönlendirmesiyle 20 yaşında tedavi gayeli yüzmeye başladı. Çok başarılı olunca spor mesleğine devam etti. Charcot Marie Tooth (CMT), beyin ile beden kasları içindeki irtibatı sağlayan çevresel hudutların etkilenmesi kararında ortaya çıkan nörolojik bir hastalık.
AİLEM HAYATIMI DEĞİŞTİRDİ
– Bu sporu seçerken ailen nasıl reaksiyon verdi?
Kendimi suda, bu sporu profesyonel olarak yaparken buldum. Pek seçme talihleri olmadı. Bilhassa annem her anımda gerek fizikî açıdan muhtaçlıklarını karşılarken gerekse manevi açısından beni daima motive etmeye çalışmıştır. Ailem hayatlarını benim ömrüme bakılırsa düzenledi.
– hayatının kırılma noktası ne oldu?
Yüksek lisans devrinde tez yazarken, beraberinde karşılaşmalara hazırlanırken, fizikî manim niçiniyle fazlaca zorlandığım bir periyot oldu. İdmanlardan çıkardım, okulda derslere girdikten daha sonra konuta sarfiyat ve bilgisayarda yazamadığım için telefonda tez yazmaya çalışırdım. vakit içinde gerek yorgunluktan gerekse hastalığından ellerim güçsüzleşmeye başladı. Büyük bir telaşa kapılmıştım daha sonra dudaklarımla, burnumla yazmaya başladım. İstedikten daha sonra daha da yeterli yapabileceğini gördüm.
DAHA EVVEL BAŞLASAYDIM
– Hiç ‘keşke’ var mı hayatında?
Çok keşke diyen bir insan değilimdir. Ancak spora başladıktan daha sonra keşke daha önce haberim olsaydı; paralimpik bir branşa daha öncesinde başlasaydım dediğim devir epeyce oldu. Zira fizikî açıdan daha yeterli bir durumdaydım ve daha fazlaca tecrübe kazanabilirdim.
– Yeni amaç ne?
Paralimpik oyunlara katılmak benim için bir hayaldi gerçek oldu. Artık ülkemi en hoş biçimde temsil etmek ve düzgün derecelerle, gururlu bir biçimde dönmek istiyorum.
– niye yüzmede bir harika yıldızımız yok?
Ülkemizde eğitim sistemi sporu kapsayıcı biçimde organize edilmiyor. Bu durumda kişinin eğitim hayatını ve atlet mesleğini birlikte ilerletmesi zorlaşıyor. bu türlü başarılı bulunmasına karşın sporu bırakan biroldukca insan tanıyorum. ;
BAYANLARIN İŞİ GÜÇ
– Bayan olmanın zorlukları neler?
Bayanlar zorbalık, ruhsal yahut fizikî şiddete, tacize maruz kalabiliyor. Gerek ana akım medyada gerek toplumsal medyada bunun örnekleriyle karşılaşıyoruz. Kendini daha fazla muhafaza gereksinimi hisseden bayan atletler ruhsal açıdan da olumsuz etkilenebiliyor. Eğitim düzeyi, kültür düzeyi arttıkça, beşerler belirli şeylerin şuuruna vardıkça, esasen olması gereken bir çerçeve halini alıyor.
– Engelli atlet olmak?
Türkiye koşullarında daha fazla zorlukla karşılaşabiliyor. Bayan atletlere karşı önyargının daha fazla olduğunu düşünüyorum. Aslında bu yalnızca sporda değil toplumumuzun bütün alanlarına işlemiş durumda. Ataerkil bir toplum yapısından geldiğimiz için erkeğin etkin olması gerektiğine daha fazla vurgu yapılıyor, ehemmiyet veriliyor. Bayana ise ‘Ne işin var, konutta otur’ gözüyle bakılıyor. Pürüze sahip bir bayan birey ise ‘Ne işi var sporla, bir de onunla mı uğraşacağız’ algısı epey fazla.
TAKVİYE VAR FAKAT YETERSİZ
– Spor Bakanlığı’ndan kâfi takviyesi görüyor musun?
Gelişmeler olsa da paralimpik sporların olimpik sporlar kadar hâlâ paha gördüğünü düşünmüyorum. Bakanlık son senelerda daha fazla desteklemeye çalışıyor. Bu manada memnunuz ancak kâfi olduğunu düşünmüyorum.
– İBB’nin atleti olmak…
Kendimi hayli şanslı ve gururlu hissediyorum zira büyük bir takımla çalışıyoruz. Kulüp liderinden, branş sorumlusundan hocalarımıza kadar maddi manevi her açıdan herkes epeyce destekleyici. Havuzumuzu haftanın her günü istediğimiz saatte kullanabiliyoruz. Antrenörler, fizyoterapistler nizam ortasında. Çalışanlar epeyce güler yüzlü.
ZORLUKLA UĞRAŞ EDİN
– Başarılarınla mahzurları kaldırdın.
Biraz tembel olduğumuzu düşünüyorum. Çok fazla mazeretlerin gerisine sığınıyoruz. Daha fazlaca rahatı seçme tarafında eğilimliyiz. Ben manim niçiniyle hayat standartlarımı daha âlâ bir hale getirebilmek ismine daha fazla çalışmak, kuvvetli olmak zorundaydım. Bu, beni kamçıladı, motive etti. Hayallerinizin peşinden gitmek, amaçlarınıza ulaşmak istediğiniz vakit, konfor alanının dışına çıkmanız gerekebiliyor. Bu, daha fazla zorlukla uğraş manasına geliyor.
– Hiç pes etmeyi düşündün mü?
Gerek eğitim ömrümde gerek spor hayatımda ‘Yapamazsın, bununla ne işin var’ üzere telaffuzlarla fazlaca karşılaştım. Ancak yılmadım. Tahminen manim ötürüsıyla yapamayacağım şeyler olsa da denemekten vazgeçmedim. Şunu söylemeliyim: Her şeye karşın birfazlaca şeyi yapabildiğimi kendime yeni bir yol çizmem gerektiğini gördüm. Başarsam da üzülsem de korksam da bana daima kazanım olarak geri döndü.
MERVE İLE GURUR DUYUYORUM
– Şanlıurfa’daki genç hentbolcu Merve Akpınar’ın isyanı için neler söylersin?
Nitekim duygulandım. Her şeye karşın dik duruşu, hayallerinin peşinden koşması ve azmine hayran kaldım. Merve’nin sergilediği tutum hem kendi geleceği için tıpkı vakitte öbür kızlar için, spor yapan bayanlara yönelik önyargıları kırmak açısından umut verici ve gururlandırıcı. Bayan sportmenler gerek kıyafet tarafından olsun gerek zihnimizde oluşturduğumuz ‘erkek sporu, bayan sporu’ temsilleri niçiniyle bu duruma maruz kalıyor. Önyargıları kırmak ve ayrımcılığı ortadan kaldırmak açısından çalışmalar yapmalı ve daha birçok Merve’lerin hamasetli duruşuyla ve gösterdiği başarılarla gurur duymalıyız.