Alican Özcan
Bağlantı ayrıntıları
Olympiakos yenilgisinden beri oyun olarak ligin başındaki manzarasından uzak bir Fenerbahçe izliyoruz. Fenerbahçe, hem savunma tıpkı vakitte atakta birbirinden kopuk bir ekip imajı veriyor. Sakatlıkların yanı sıra sıkışık takvimde yapılan rotasyonun oyunun ritminin bozulmasına niye olduğu ortada. Fakat Vitor Pereira’nın kanayan yaraya gerçek pansumanı yapamaması, büyük beklentilerle girilen dönemin çabucak hemen 10. haftasında, birebir vakitte çabucak hemen kaybedilen hiç bir şey yokken kaosu birlikteinde getirdi.
Puan tablosuna bakıldığında, idaresi istifaya çağıracak ya da binlerce kişilik koro halinde futbolculara sövecek bir durum yok denebilir. Fakat 7 yıldır gelmeyen şampiyonluğun baskısı ve grubun her maç yeni bir krizle karşı karşıya kalması yıllardır Kadıköy tribünlerini esir alan uğultunun artmasına niye oldu. Fenerbahçe’nin bir vakit içinder, “Sen alana çıktığın anda, tribünde kıyamet kopuyor…” diye başlayan tezahüratı, grup birinci yarıyı 3-0 geride tamamladığında ikinci yarıya omuz omuza yaparak başlayan bir taraftarı vardı. her insanın ’12. Adam’ olarak bildiği, oyunlarda bile 12 numaralı formanın tek sahibi olacak kadar güçlü ve yeri doldurulamaz bir dayanağı vardı. Fakat o kıyamet yerini ‘uğultuya’ bıraktığından beri, Fenerbahçe’nin futbolu da ona benzedi.
Fenerbahçe’nin, gole kadar kendi yarı alanını geçemeyen Alanyaspor karşısında yalnızca Serdar Dursun’un karambolde altıpastan auta yolladığı şut ve Ferdi’nin Rossi’ye çarparak kaleye yönelen baş vuruşu haricinde net bir durum yaratamaması bu uğultunun alanda beden bulmuş hali üzereydi. Evet, Fenerbahçe çaba ediyor ancak bu topla boğuşmak haricinde öteki bir işe yaramıyor. Maç boyunca ne merkezden, ne de kanatlardan ‘organize’ diyebileceğimiz tek bir tesirli atak geliştirilemedi. Bu durum Olympiakos yenilgisinden beri bu biçimde ve en ufak bir ilerleme kaydedilemedi. Üstüne üstlük güzel ve yanlışsız yapılan (savunma) şeyler de bozulmaya başladı.
Fenerbahçe’nin, 21 Kasım’daki Galatasaray derbisine kadar sırasıyla Konyaspor ve Antwerp deplasmanı, akabinde içeride Kayserispor maçları var. Fenerbahçe’nin krizden çıkış bileti, bu seriden 3’te 3 galibiyetle ayrılmasından geçiyor. Aksi biçimde, Galatasaray derbisindeki muhtemel makus sonuçla Kadıköy’deki uğultu yerini yardım çığlıklarına bırakabilir…
Alican Özcan
Bağlantı ayrıntıları
Olympiakos yenilgisinden beri oyun olarak ligin başındaki manzarasından uzak bir Fenerbahçe izliyoruz. Fenerbahçe, hem savunma tıpkı vakitte atakta birbirinden kopuk bir ekip imajı veriyor. Sakatlıkların yanı sıra sıkışık takvimde yapılan rotasyonun oyunun ritminin bozulmasına niye olduğu ortada. Fakat Vitor Pereira’nın kanayan yaraya gerçek pansumanı yapamaması, büyük beklentilerle girilen dönemin çabucak hemen 10. haftasında, birebir vakitte çabucak hemen kaybedilen hiç bir şey yokken kaosu birlikteinde getirdi.
Puan tablosuna bakıldığında, idaresi istifaya çağıracak ya da binlerce kişilik koro halinde futbolculara sövecek bir durum yok denebilir. Fakat 7 yıldır gelmeyen şampiyonluğun baskısı ve grubun her maç yeni bir krizle karşı karşıya kalması yıllardır Kadıköy tribünlerini esir alan uğultunun artmasına niye oldu. Fenerbahçe’nin bir vakit içinder, “Sen alana çıktığın anda, tribünde kıyamet kopuyor…” diye başlayan tezahüratı, grup birinci yarıyı 3-0 geride tamamladığında ikinci yarıya omuz omuza yaparak başlayan bir taraftarı vardı. her insanın ’12. Adam’ olarak bildiği, oyunlarda bile 12 numaralı formanın tek sahibi olacak kadar güçlü ve yeri doldurulamaz bir dayanağı vardı. Fakat o kıyamet yerini ‘uğultuya’ bıraktığından beri, Fenerbahçe’nin futbolu da ona benzedi.
Fenerbahçe’nin, gole kadar kendi yarı alanını geçemeyen Alanyaspor karşısında yalnızca Serdar Dursun’un karambolde altıpastan auta yolladığı şut ve Ferdi’nin Rossi’ye çarparak kaleye yönelen baş vuruşu haricinde net bir durum yaratamaması bu uğultunun alanda beden bulmuş hali üzereydi. Evet, Fenerbahçe çaba ediyor ancak bu topla boğuşmak haricinde öteki bir işe yaramıyor. Maç boyunca ne merkezden, ne de kanatlardan ‘organize’ diyebileceğimiz tek bir tesirli atak geliştirilemedi. Bu durum Olympiakos yenilgisinden beri bu biçimde ve en ufak bir ilerleme kaydedilemedi. Üstüne üstlük güzel ve yanlışsız yapılan (savunma) şeyler de bozulmaya başladı.
Fenerbahçe’nin, 21 Kasım’daki Galatasaray derbisine kadar sırasıyla Konyaspor ve Antwerp deplasmanı, akabinde içeride Kayserispor maçları var. Fenerbahçe’nin krizden çıkış bileti, bu seriden 3’te 3 galibiyetle ayrılmasından geçiyor. Aksi biçimde, Galatasaray derbisindeki muhtemel makus sonuçla Kadıköy’deki uğultu yerini yardım çığlıklarına bırakabilir…
Alican Özcan