Avcılar
Member
Caleb Martin, Miami Heat’e katıldıktan sadece haftalar sonra, takım arkadaşlarıyla hâlâ çok fazla sosyal sermayesi yoktu. Ancak kariyerinin çoğunda yıldızlarla iyi geçinmenin önemli olduğunu bilen bir yedek oyuncu olmuştu – ve altı kez All-Star olan ve takımın en çok gol atan oyuncusu olan Jimmy Butler, şüphesiz Miami’nin en iyi oyuncusuydu.
Martin, Butler’ın saldırgan bir kişiliğe sahip olduğunu ve takım arkadaşlarına ve koçlara havlamasıyla tanındığını duymuştu. Ancak Martin, o ilk günlerden birinde bir yakalama maçında Butler’ı üzmenin olası sonuçlarını düşünmedi. Tam Butler onu geçerken bir hamle yaptı ve top dışarı gitti. Martin, Butler’ın hüsrana uğradığını söyleyebilirdi. Butler’a yürüdü ve “Bir sorunun varsa bana söyle” dedi.
Martin bir an için bu küstahlığın Kâhya’yı rahatsız edip etmeyeceğini düşündü. NBA ile tam zamanlı bir sözleşmesi bile yoktu. Ama bu durum böyle değildi.
Martin, “Bunu saygısızlık veya başka bir şey olarak görmedi,” dedi. “Başkalarına ne kadar sorumluluk yükler ve onlardan talep ederse, aynı zamanda kendini de buna bağlıyor. Tek yönlü bir cadde. Geri bildirime izin veriyor.”
Butler’ın küstah ve agresif olma konusundaki itibarı asılsız değildir ve sık sık Martin’in hatalarına dikkat çekmiştir. Butler hoşnutsuzluğunu kalabalığa, rakiplere bağırarak veya bazen hiçbir şey söylemeden ifade etmekten korkmuyor. Teşvikleriyle aynı derecede vokal.
Heat’in NBA Finallerindeki rakibi Denver Nuggets’ın daha sessiz olan Nikola Jokic gibi farklı bir lideri var. Konuşmalar yapmaz veya takım arkadaşlarını azarlamaz ve maçlar sırasında nadiren büyük duygu gösterir.
Zıt stilleri, liderlik profesyonellerinin onlarca yıldır altını çizdiği fikirleri gösteriyor. Her iki oyuncunun da takip ettiği temel ahlak, liderliklerinin nasıl tezahür ettiğinden daha önemli görünüyor.
Büyük şirketlerde yöneticilerle çalışan bir yazar ve yönetici koçu olan Peter Bregman, “Bu, şu durağan kavramdan kaçınmanın harika bir örneği: ‘En iyi lider olmak ne anlama gelir?'” dedi. “Çünkü burada çok, çok farklı şekillerde ve eşit derecede etkili bir şekilde liderlik eden tamamen farklı iki kişi var. Ve böylece, bunu yapmak için en iyi uygulamanın olduğu kavramını ele veriyor.”
Profesyonel basketbol, liderliği anlamak için faydalı bir rehber sağlar. En iyi NBA oyuncuları canlı olarak binlerce insanın ve televizyonda milyonlarca kişinin önünde anlık kararlar verir. Saha dışı eylemleri incelenir ve bazen takım arkadaşlarının hatalarından sorumlu tutulur. Ancak kararlarının sonucu ne olursa olsun, çoğu zaman ertesi gün yine aynı kişilere liderlik etmek zorunda kalırlar.
Jokic’in liderlik tarzı sorulduğunda, Nuggets oyuncuları onun sözlerden çok örnek teşkil ettiğini söylüyor.
Nuggets’ın guardı Kentavious Caldwell-Pope, “O her yönden profesyonel,” dedi. “Bunu sahada görmek, herkesin onunla basketbol oynamak ve daha iyi oynamak istemesine neden oluyor.”
Liderliği sorulduğunda, Butler’ın takım arkadaşları kişiliğinin keskinliğine işaret ediyor ama bu keskinlik, anlayabilecekleri bir tutkudan kaynaklanıyor. İnsanları sorumlu tuttuğunu söylüyorlar, ancak ortak hedefleri – NBA’deki en iyi takım olmak – Butler’ın eleştirisinde açık.
Ayrıca takıma liderlik etmenin getirdiği sorumlulukları da üstleniyor.
Miami Heat’in pivotu Cody Zeller, “Sizin için her şeyi yapar” dedi.
Bazı akademisyenler bu farklılıkları görevlere ve ilişkilere odaklanan liderlik dili açısından açıklayabilir. San Diego Üniversitesi’nde yönetim profesörü olan Afsaneh Nahavandi, Butler’ı daha görev odaklı bir lider ve Jokic’i daha ilişki odaklı bir lider olarak görüyor.
Nahavandi, “Her lider bir şeyler yapar, bu nedenle herkesin aklında bir görev vardır” dedi. “Ama buna görevi zorlayarak ve insanları zorlayarak mı yaklaşıyorsunuz? Yoksa insanların kendi şeylerini inşa etmelerine izin verip insanların mutlu olmalarını sağlamaya odaklandığımız gibi mi yaklaşıyorsunuz?
Bu liderlik çerçevesi, 1960’larda lise basketbol oyuncularının liderliğini inceleyen psikolog Fred Fiedler tarafından araştırıldı. Basketbol, birlikte bir görevi başarması gereken bir grup insanın farklı liderlik tarzlarına nasıl tepki verdiğini anlamak için iyi kontrollü bir yol sunuyordu.
Fiedler ayrıca yöneticilerin başarısının büyük ölçüde çevrelerine bağlı olduğunu da buldu.
Butler’ın tarzı her yerde işe yaramadı. Minnesota Timberwolves için oynadığında, takım arkadaşları onun talepkar doğasına pek iyi yanıt vermedi ve Butler, bir takasta ısrar ettikten sonra takımdan ayrıldı.
Ancak Miami’de, sözde Heat kültürü mükemmellik, bağlılık ve kalın bir cilt gerektirir.
Butler, “liderlik” kelimesinden alıntı yaparak, “Benim liderlik tarzım burada işe yarıyor,” dedi. O ekledi: “Gerçekten cennette yapılmış bir maç. Burayı seviyorum.”
Mart 2022’de Butler ve Heat koçu Erik Spoelstra’nın bir maç sırasında birbirlerine bağırmaları ve diğer oyuncular tarafından zaptedilmek zorunda kalmaları gibi, bazen Butler’ın tarzı patlamalara yol açıyor. Bugün Spoelstra, Butler’dan saygıyla bahsediyor.
Spoelstra, “Kim olduğu ve rekabete nasıl yaklaştığı konusunda asla özür dilemesini istemiyorum” dedi. “Yoğun. Bu herkes için değil ve biz de herkes için değiliz. Bu yüzden bunun inanılmaz bir evlilik olduğunu düşünüyoruz. Onu asla bununla yargılamayız. Bizi ne kadar çılgın olduğumuza göre yargılamıyor.”
Külçeler de mükemmellik ister, ancak birbirlerine karşı kullandıkları dil genellikle daha yumuşaktır. İşbirlikçi yapıları hakkında konuşmayı severler.
Antrenör Michael Malone, “Özveriliğin bir Denver Nugget olmanın büyük bir parçası olduğunu anlayan insanlarımız var” dedi. “Sahada, saha dışında – ve bir araya gelip ortak bir hedefi paylaşan – iyi geçinen insanlara sahip olmalısınız.”
Jokic’in kullandığı gibi daha az çatışmacı bir tarzın işe yarayabileceği bir kültüre işaret ediyor.
Jokiç’in takım arkadaşları, bu daha sakin liderlik biçimine iyi yanıt veriyor gibi görünse de, bazıları zaman zaman Jokiç’in daha güvenli bir tavır geliştirmesine yardımcı olmaya çalıştı.
15 yıllık emektar DeAndre Jordan, Jokic’i daha yüksek sesle konuşmaya teşvik etmek için eğitim kampı sırasında kenara çekti.
“İlk başta, ‘Ağabey, bunu yapmayacağım’ gibiydi. “Bunu yapmak zorundasın,” dedi Jordan.
Ancak Jordan ve diğer gaziler onu cesaretlendirmeye devam ettiler. Sezonun birkaç ayında, küçük gruplar halinde kendini daha fazla öne çıkarmaya ve takım arkadaşlarına geri bildirimde bulunmaya başladığını gördüler. Ancak kendisi için rahat olanın sınırlarını aşmaz.
Jordan, “Onun olmadığı biri olmasını istemiyoruz” dedi. “Eminim o da olmak istemez.”
Jokic ve Butler çok farklı tarzlar kullanmalarına rağmen takım arkadaşlarının güvenini kazandılar.
Chris Adkins, bazı röportajlarını izleyerek bu güveni nasıl oluşturduklarına dair ipuçları gördü. Notre Dame’deki Mendoza İşletme Koleji’nde liderlik gelişimi akademik direktörü olan Adkins, “yetenek, iyi niyet ve dürüstlüğün” güveni beslemede üç temel bileşen olduğunu gösterdiğini söylediği bir araştırma tezahürü gördü.
“Oyuncularınız, ister daha sesli bir yaklaşım, ister daha sessiz bir yaklaşım olsun, bunu tercih ediyor gibi görünüyor, çünkü bu kişinin büyük bir yeteneğe sahip olduğunu, her zaman büyük bir bütünlük sergilediklerini, öğrettiklerini uygulamaya koyduklarını içten içe biliyorlar.” , kendi yollarına gittiklerini, ”diyor Adkins. “Ama sadece kendi egolarına karşı değil, bize karşı da yükümlülükleri var.”
Jokic özverili bir oyuncu olarak bilinir; Bu sezon maç başına ortalama 9.8 asist yaptı. Sık sık basketbol ahlakının Sırbistan’daki bir koçtan geldiğini ve ona pas geçersen iki kişiyi mutlu ettiğini, ancak bir gol atarsan sadece birinin mutlu olduğunu söylerdi. Muhabirlerle konuşurken tanınmaktan kaçınıyor ve takım arkadaşlarını hemen övüyor.
Butler, Houston’ın dışında büyüdü ve gençken evinden atıldı. Liseden sonra, büyük üniversite programlarıyla ilgilenmeden Marquette’e gitmeden önce Teksas’ta bir kolejde bir yıl geçirdi. Butler, Jokic’ten daha az asiste sahip olsa da özverili oynuyor ve takım arkadaşlarına güven aşılıyor.
Butler, diğer Heat oyuncularına “rol oyuncuları” demekten kaçındı ve onları sadece takım arkadaşları olarak görmeyi tercih ettiğini söyledi. Heat’in 1. Maçını sadece 13 sayı atarak kaybetme konusunda çok pasif olup olmadığı sorulduğunda Butler, öyle olmadığını ve seri arayışı boyunca takım arkadaşlarını kovalamaya devam etmeyi planladığını söyledi.
Heat’e yeni gelenlerin Butler’ın nasıl çalıştığını anlaması biraz zaman alabilir.
Kyle Lowry, Butler’dan iki yıl sonra 2021’de Heat’e katıldı. Lowry, 2019’da şampiyonluk kazandığı Toronto’da yönetici pozisyonunda bulunan altı kez All-Star Guard’dı. Butler’ın kazanma açlığını ve takım arkadaşlarına bağlılığını sevdiğini açıkça belirtti, ancak kişiliğinin “oldukça farklı” olduğunu da söyledi.
“Belki bazı şeyler söyler ya da ‘Ah’ diyebileceğiniz bazı şeyler yapar. Vay canına.’ Ama kalbimin derinliklerinden geliyor,” dedi Lowry.
Nasıl biliyor?
Lowry, iyi huylu bir kazmadan önce, “Her gün onun yanındayız,” dedi. “Maalesef. Neyse ki.”
Martin, Butler’ın saldırgan bir kişiliğe sahip olduğunu ve takım arkadaşlarına ve koçlara havlamasıyla tanındığını duymuştu. Ancak Martin, o ilk günlerden birinde bir yakalama maçında Butler’ı üzmenin olası sonuçlarını düşünmedi. Tam Butler onu geçerken bir hamle yaptı ve top dışarı gitti. Martin, Butler’ın hüsrana uğradığını söyleyebilirdi. Butler’a yürüdü ve “Bir sorunun varsa bana söyle” dedi.
Martin bir an için bu küstahlığın Kâhya’yı rahatsız edip etmeyeceğini düşündü. NBA ile tam zamanlı bir sözleşmesi bile yoktu. Ama bu durum böyle değildi.
Martin, “Bunu saygısızlık veya başka bir şey olarak görmedi,” dedi. “Başkalarına ne kadar sorumluluk yükler ve onlardan talep ederse, aynı zamanda kendini de buna bağlıyor. Tek yönlü bir cadde. Geri bildirime izin veriyor.”
Butler’ın küstah ve agresif olma konusundaki itibarı asılsız değildir ve sık sık Martin’in hatalarına dikkat çekmiştir. Butler hoşnutsuzluğunu kalabalığa, rakiplere bağırarak veya bazen hiçbir şey söylemeden ifade etmekten korkmuyor. Teşvikleriyle aynı derecede vokal.
Heat’in NBA Finallerindeki rakibi Denver Nuggets’ın daha sessiz olan Nikola Jokic gibi farklı bir lideri var. Konuşmalar yapmaz veya takım arkadaşlarını azarlamaz ve maçlar sırasında nadiren büyük duygu gösterir.
Zıt stilleri, liderlik profesyonellerinin onlarca yıldır altını çizdiği fikirleri gösteriyor. Her iki oyuncunun da takip ettiği temel ahlak, liderliklerinin nasıl tezahür ettiğinden daha önemli görünüyor.
Büyük şirketlerde yöneticilerle çalışan bir yazar ve yönetici koçu olan Peter Bregman, “Bu, şu durağan kavramdan kaçınmanın harika bir örneği: ‘En iyi lider olmak ne anlama gelir?'” dedi. “Çünkü burada çok, çok farklı şekillerde ve eşit derecede etkili bir şekilde liderlik eden tamamen farklı iki kişi var. Ve böylece, bunu yapmak için en iyi uygulamanın olduğu kavramını ele veriyor.”
Profesyonel basketbol, liderliği anlamak için faydalı bir rehber sağlar. En iyi NBA oyuncuları canlı olarak binlerce insanın ve televizyonda milyonlarca kişinin önünde anlık kararlar verir. Saha dışı eylemleri incelenir ve bazen takım arkadaşlarının hatalarından sorumlu tutulur. Ancak kararlarının sonucu ne olursa olsun, çoğu zaman ertesi gün yine aynı kişilere liderlik etmek zorunda kalırlar.
Jokic’in liderlik tarzı sorulduğunda, Nuggets oyuncuları onun sözlerden çok örnek teşkil ettiğini söylüyor.
Nuggets’ın guardı Kentavious Caldwell-Pope, “O her yönden profesyonel,” dedi. “Bunu sahada görmek, herkesin onunla basketbol oynamak ve daha iyi oynamak istemesine neden oluyor.”
Liderliği sorulduğunda, Butler’ın takım arkadaşları kişiliğinin keskinliğine işaret ediyor ama bu keskinlik, anlayabilecekleri bir tutkudan kaynaklanıyor. İnsanları sorumlu tuttuğunu söylüyorlar, ancak ortak hedefleri – NBA’deki en iyi takım olmak – Butler’ın eleştirisinde açık.
Ayrıca takıma liderlik etmenin getirdiği sorumlulukları da üstleniyor.
Miami Heat’in pivotu Cody Zeller, “Sizin için her şeyi yapar” dedi.
Bazı akademisyenler bu farklılıkları görevlere ve ilişkilere odaklanan liderlik dili açısından açıklayabilir. San Diego Üniversitesi’nde yönetim profesörü olan Afsaneh Nahavandi, Butler’ı daha görev odaklı bir lider ve Jokic’i daha ilişki odaklı bir lider olarak görüyor.
Nahavandi, “Her lider bir şeyler yapar, bu nedenle herkesin aklında bir görev vardır” dedi. “Ama buna görevi zorlayarak ve insanları zorlayarak mı yaklaşıyorsunuz? Yoksa insanların kendi şeylerini inşa etmelerine izin verip insanların mutlu olmalarını sağlamaya odaklandığımız gibi mi yaklaşıyorsunuz?
Bu liderlik çerçevesi, 1960’larda lise basketbol oyuncularının liderliğini inceleyen psikolog Fred Fiedler tarafından araştırıldı. Basketbol, birlikte bir görevi başarması gereken bir grup insanın farklı liderlik tarzlarına nasıl tepki verdiğini anlamak için iyi kontrollü bir yol sunuyordu.
Fiedler ayrıca yöneticilerin başarısının büyük ölçüde çevrelerine bağlı olduğunu da buldu.
Butler’ın tarzı her yerde işe yaramadı. Minnesota Timberwolves için oynadığında, takım arkadaşları onun talepkar doğasına pek iyi yanıt vermedi ve Butler, bir takasta ısrar ettikten sonra takımdan ayrıldı.
Ancak Miami’de, sözde Heat kültürü mükemmellik, bağlılık ve kalın bir cilt gerektirir.
Butler, “liderlik” kelimesinden alıntı yaparak, “Benim liderlik tarzım burada işe yarıyor,” dedi. O ekledi: “Gerçekten cennette yapılmış bir maç. Burayı seviyorum.”
Mart 2022’de Butler ve Heat koçu Erik Spoelstra’nın bir maç sırasında birbirlerine bağırmaları ve diğer oyuncular tarafından zaptedilmek zorunda kalmaları gibi, bazen Butler’ın tarzı patlamalara yol açıyor. Bugün Spoelstra, Butler’dan saygıyla bahsediyor.
Spoelstra, “Kim olduğu ve rekabete nasıl yaklaştığı konusunda asla özür dilemesini istemiyorum” dedi. “Yoğun. Bu herkes için değil ve biz de herkes için değiliz. Bu yüzden bunun inanılmaz bir evlilik olduğunu düşünüyoruz. Onu asla bununla yargılamayız. Bizi ne kadar çılgın olduğumuza göre yargılamıyor.”
Külçeler de mükemmellik ister, ancak birbirlerine karşı kullandıkları dil genellikle daha yumuşaktır. İşbirlikçi yapıları hakkında konuşmayı severler.
Antrenör Michael Malone, “Özveriliğin bir Denver Nugget olmanın büyük bir parçası olduğunu anlayan insanlarımız var” dedi. “Sahada, saha dışında – ve bir araya gelip ortak bir hedefi paylaşan – iyi geçinen insanlara sahip olmalısınız.”
Jokic’in kullandığı gibi daha az çatışmacı bir tarzın işe yarayabileceği bir kültüre işaret ediyor.
Jokiç’in takım arkadaşları, bu daha sakin liderlik biçimine iyi yanıt veriyor gibi görünse de, bazıları zaman zaman Jokiç’in daha güvenli bir tavır geliştirmesine yardımcı olmaya çalıştı.
15 yıllık emektar DeAndre Jordan, Jokic’i daha yüksek sesle konuşmaya teşvik etmek için eğitim kampı sırasında kenara çekti.
“İlk başta, ‘Ağabey, bunu yapmayacağım’ gibiydi. “Bunu yapmak zorundasın,” dedi Jordan.
Ancak Jordan ve diğer gaziler onu cesaretlendirmeye devam ettiler. Sezonun birkaç ayında, küçük gruplar halinde kendini daha fazla öne çıkarmaya ve takım arkadaşlarına geri bildirimde bulunmaya başladığını gördüler. Ancak kendisi için rahat olanın sınırlarını aşmaz.
Jordan, “Onun olmadığı biri olmasını istemiyoruz” dedi. “Eminim o da olmak istemez.”
Jokic ve Butler çok farklı tarzlar kullanmalarına rağmen takım arkadaşlarının güvenini kazandılar.
Chris Adkins, bazı röportajlarını izleyerek bu güveni nasıl oluşturduklarına dair ipuçları gördü. Notre Dame’deki Mendoza İşletme Koleji’nde liderlik gelişimi akademik direktörü olan Adkins, “yetenek, iyi niyet ve dürüstlüğün” güveni beslemede üç temel bileşen olduğunu gösterdiğini söylediği bir araştırma tezahürü gördü.
“Oyuncularınız, ister daha sesli bir yaklaşım, ister daha sessiz bir yaklaşım olsun, bunu tercih ediyor gibi görünüyor, çünkü bu kişinin büyük bir yeteneğe sahip olduğunu, her zaman büyük bir bütünlük sergilediklerini, öğrettiklerini uygulamaya koyduklarını içten içe biliyorlar.” , kendi yollarına gittiklerini, ”diyor Adkins. “Ama sadece kendi egolarına karşı değil, bize karşı da yükümlülükleri var.”
Jokic özverili bir oyuncu olarak bilinir; Bu sezon maç başına ortalama 9.8 asist yaptı. Sık sık basketbol ahlakının Sırbistan’daki bir koçtan geldiğini ve ona pas geçersen iki kişiyi mutlu ettiğini, ancak bir gol atarsan sadece birinin mutlu olduğunu söylerdi. Muhabirlerle konuşurken tanınmaktan kaçınıyor ve takım arkadaşlarını hemen övüyor.
Butler, Houston’ın dışında büyüdü ve gençken evinden atıldı. Liseden sonra, büyük üniversite programlarıyla ilgilenmeden Marquette’e gitmeden önce Teksas’ta bir kolejde bir yıl geçirdi. Butler, Jokic’ten daha az asiste sahip olsa da özverili oynuyor ve takım arkadaşlarına güven aşılıyor.
Butler, diğer Heat oyuncularına “rol oyuncuları” demekten kaçındı ve onları sadece takım arkadaşları olarak görmeyi tercih ettiğini söyledi. Heat’in 1. Maçını sadece 13 sayı atarak kaybetme konusunda çok pasif olup olmadığı sorulduğunda Butler, öyle olmadığını ve seri arayışı boyunca takım arkadaşlarını kovalamaya devam etmeyi planladığını söyledi.
Heat’e yeni gelenlerin Butler’ın nasıl çalıştığını anlaması biraz zaman alabilir.
Kyle Lowry, Butler’dan iki yıl sonra 2021’de Heat’e katıldı. Lowry, 2019’da şampiyonluk kazandığı Toronto’da yönetici pozisyonunda bulunan altı kez All-Star Guard’dı. Butler’ın kazanma açlığını ve takım arkadaşlarına bağlılığını sevdiğini açıkça belirtti, ancak kişiliğinin “oldukça farklı” olduğunu da söyledi.
“Belki bazı şeyler söyler ya da ‘Ah’ diyebileceğiniz bazı şeyler yapar. Vay canına.’ Ama kalbimin derinliklerinden geliyor,” dedi Lowry.
Nasıl biliyor?
Lowry, iyi huylu bir kazmadan önce, “Her gün onun yanındayız,” dedi. “Maalesef. Neyse ki.”