Tekstil ihracatında bu yılki maksadımız 15 milyar dolardı. Lakin, 13 milyar dolarda kalacak üzere görünüyor. Bu sayı da yeterli ancak maalesef bu yıl dokumacılık ithalatımız, ihracatımızı 1,5 ya da 2 milyar dolar kadar geçecek. Yani dokumacılıkta dış ticaret açığı vereceğiz. Pekala, niye maksat tutmuyor ve niye dokumada dış açık veriyoruz?
NB İktisat’tan Sadi Özdemir’in yazısına göre İstanbul Dokuma ve Hammaddeleri İhracatçıları Birliği (İTHİB) Lider Ahmet Öksüz, bir müddetdir her platformda ülkemizin dokuma fabrikalarının badirede olduğunu, ‘günde 4 bin ton iplik ithalatı yapıldığını’ bunun da ‘200 fabrikanın üretimine denk geldiğini’ söylüyor. İplik fabrikalarımızın yüzde 50-60 kapasitelerle çalışabildiğini vurguluyor.
Kendisiyle bu tablonun sebeplerini ve tahlil teklifini konuşuyorum. Öksüz, “En kıymetli sorunumuz güç maliyetimizin yaklaşık 4 misline çıkmış olması. Toplam üretim maliyetimiz ortasında gücün hissesi evvelinde yüzde 7 civarındaydı, artık yüzde 20’nin üzerinde. Bu niçinle yerli iplik tutarlarımız Asyalı rakiplerimizin fiyatlarıyla rekabet edemiyor.
Rakibimiz olan ülkelerde güç fazlaca ucuz. Bu niçinle ithal iplik fiyatları daha uygun” diyor. Tahlil için ‘ekonomi idaresi ile görüşmeler sonuç vermedi mi’ diye soruyorum karşılığı şu biçimde:
“Ankara ile sayın bakanımızla birkaç kere konuştuk, anlattık. Ya güç takviyesi ya gümrük vergilerini artırmak yoluyla tahlil istedik. Lakin çoklukla tekstilci ile hazır giyimcilerin sıkıntıyı kendi ortalarında çözmesini umuyorlar. Son periyotta hazır giysi tarafı da dertte zira Avrupa pazarında talep daraldı, resesyon korkusu var. İhracatımızda Avrupa tartısı yüzde 60’ı buluyor. Rakiplerde güç ne kadar ucuz? Bizde 25 cent, onlarda 6-7 sent. Bizim güç tutarlarımızın Avrupa ile değil rakiplerimizle kıyaslanması yanlışsız yaklaşım olur. bu vakitte dokuma fabrikalarımızı ayakta tutmalıyız. İstihdamı koruma etmek için kısa çalışma ödeneği de konuşulabilir.”
Tesisler ayakta kalsın, ithalata bağımlı olmayalım
Türkiye’nin dokumacılık endüstrisinin, hazır giysi için de epey stratejik olduğunu vurgulayan Ahmet Öksüz, “Geçen yıl, iplikte global dert yaşanmıştı lakin Türkiye’de olmadı. Zira kendi üretimimiz yetti. Artık de tesislerimiz ayakta kalsın ki ithalata bundan daha sonra da bağımlı olmayalım.
Resesyona natürel ki bir şey yapamayız lakin ‘10-20 sent daha ucuz’ diye de ipliği dışarıdan almayalım. Bu süreci endüstrimiz darbe yemeden atlatmalıyız” diyor.
Enerji krizi yüzünden Avrupa’nın sıkıntı bir kış geçireceğini lakin 2023’ün ikinci ya da üçüncü çeyreğinden itibaren talebin bir daha canlanacağını söylüyor.
Şu anda bilhassa büyük firmaların ‘krediye erişimde’ de zorlandığını söyleyen Ahmet Öksüz, tekstilciler olarak ihracatı artırmak için uzak pazarlara hazırlık yaptıklarını anlatıyor. “ABD’ye ticaret heyeti yapıyoruz, Avustralya ve Güney Kore’ye de gideceğiz” diyor.
Yatırım tavsiyesi içermez.
NB İktisat’tan Sadi Özdemir’in yazısına göre İstanbul Dokuma ve Hammaddeleri İhracatçıları Birliği (İTHİB) Lider Ahmet Öksüz, bir müddetdir her platformda ülkemizin dokuma fabrikalarının badirede olduğunu, ‘günde 4 bin ton iplik ithalatı yapıldığını’ bunun da ‘200 fabrikanın üretimine denk geldiğini’ söylüyor. İplik fabrikalarımızın yüzde 50-60 kapasitelerle çalışabildiğini vurguluyor.
Kendisiyle bu tablonun sebeplerini ve tahlil teklifini konuşuyorum. Öksüz, “En kıymetli sorunumuz güç maliyetimizin yaklaşık 4 misline çıkmış olması. Toplam üretim maliyetimiz ortasında gücün hissesi evvelinde yüzde 7 civarındaydı, artık yüzde 20’nin üzerinde. Bu niçinle yerli iplik tutarlarımız Asyalı rakiplerimizin fiyatlarıyla rekabet edemiyor.
Rakibimiz olan ülkelerde güç fazlaca ucuz. Bu niçinle ithal iplik fiyatları daha uygun” diyor. Tahlil için ‘ekonomi idaresi ile görüşmeler sonuç vermedi mi’ diye soruyorum karşılığı şu biçimde:
“Ankara ile sayın bakanımızla birkaç kere konuştuk, anlattık. Ya güç takviyesi ya gümrük vergilerini artırmak yoluyla tahlil istedik. Lakin çoklukla tekstilci ile hazır giyimcilerin sıkıntıyı kendi ortalarında çözmesini umuyorlar. Son periyotta hazır giysi tarafı da dertte zira Avrupa pazarında talep daraldı, resesyon korkusu var. İhracatımızda Avrupa tartısı yüzde 60’ı buluyor. Rakiplerde güç ne kadar ucuz? Bizde 25 cent, onlarda 6-7 sent. Bizim güç tutarlarımızın Avrupa ile değil rakiplerimizle kıyaslanması yanlışsız yaklaşım olur. bu vakitte dokuma fabrikalarımızı ayakta tutmalıyız. İstihdamı koruma etmek için kısa çalışma ödeneği de konuşulabilir.”
Tesisler ayakta kalsın, ithalata bağımlı olmayalım
Türkiye’nin dokumacılık endüstrisinin, hazır giysi için de epey stratejik olduğunu vurgulayan Ahmet Öksüz, “Geçen yıl, iplikte global dert yaşanmıştı lakin Türkiye’de olmadı. Zira kendi üretimimiz yetti. Artık de tesislerimiz ayakta kalsın ki ithalata bundan daha sonra da bağımlı olmayalım.
Resesyona natürel ki bir şey yapamayız lakin ‘10-20 sent daha ucuz’ diye de ipliği dışarıdan almayalım. Bu süreci endüstrimiz darbe yemeden atlatmalıyız” diyor.
Enerji krizi yüzünden Avrupa’nın sıkıntı bir kış geçireceğini lakin 2023’ün ikinci ya da üçüncü çeyreğinden itibaren talebin bir daha canlanacağını söylüyor.
Şu anda bilhassa büyük firmaların ‘krediye erişimde’ de zorlandığını söyleyen Ahmet Öksüz, tekstilciler olarak ihracatı artırmak için uzak pazarlara hazırlık yaptıklarını anlatıyor. “ABD’ye ticaret heyeti yapıyoruz, Avustralya ve Güney Kore’ye de gideceğiz” diyor.
Yatırım tavsiyesi içermez.