Nüfusu az, yüzölçümü küçük ülkeler, spor kültürüyle Tokyo 2020’de Türkiye’ye fark attı. Hollanda, 10’u altın 36; Küba, 7’si altın 15; Macaristan, 6’sı altın 20; Polonya, 4’ü altın 14 madalya kazandı. Mültecilerle birlikte nüfusu 85 milyonu aşan Türkiye, 108 sportmen ile 13 madalya kazandı. 34 bin nüfuslu San Marino’nun 5 atletinden 3’ü kürsüye çıktı.
İstiklal Marşımız yalnızca 2 sefer çalınınca Türkiye, sıralamada 35. oldu. Tokyo’daki altın sayısı Yunanistan, Uganda, Ekvador, İsrail, Katar ve Kosova ile eşit olan Türkiye, olimpiyatlar tarihinde toplam 104 madalyaya ulaştı. ABD’nin Tokyo’da kazandığı madalya sayısı 113!
ÇOK DEĞİL SEÇKİN SPORTMEN
Olimpiyata fazlaca atlet göndermenin muvaffakiyet ölçüsü olmadığı, seçkin atletlerle temsil edilmenin daha kıymetli olduğu bir sefer daha ortaya çıktı. İşi bilen yöneticilere sahip, sistemli çalışan federasyonların, yanlışsız yatırımlarla daha başarılı olduğu kanıtlandı. ‘Düşüştekiler planlamalarını gözden geçirmeli’ iletisi çıktı. Avrupa (hatta dünya) şampiyonalarındaki madalyaların sportmen ve antrenörlerimizi yanılttığı, bu derecelerin olimpiyata yetmediği ortaya çıktı. Unvanlı atletlerimizin birçoklarının oyunlara düzgün hazırlanmadığı görüldü. Öbür ülkelerin devşirme atletleri madalyalar kazanırken bizim devşirmeler ya sakatlandı ya da nal topladı!
PİST VE HAVUZDA YOKUZ
Stat, salon, havuz, kort üzere tesislerden epey beşere, evvela de atlet eğitecek antrenörlere yatırım yapılması gerektiği kanıtlandı. Ana branş atletizmde yalnızca 3 bronzu olan Türkiye, 25 atletle gittiği Tokyo’da sıfır çekti. Eda Tuğsuz, Necati Er ve Ersu Şaşma genç oldukları için sevindirdi lakin stattan, yaşları 19-25 ortası olan onlarca şampiyon çıktı. Hindistan, tarihinin birinci olimpiyat altınını 23 yaşındaki ciritçi ile kazandı. 3 ana branştan yüzmeyi yönetenler ‘A barajlarıyla şu kadar kota aldık’ diye algı operasyonu yaptı fakat havuzda tıp geçen olmadı! Bir yarı final, o da atlet olmadığı için yüzüldü. Kulüpler ve antrenörler, kota yarışlarındaki derecelerin olimpiyatlarda yarı finale bile yetmediğinin farkına vardı.
TRT AZABI
TRT spikerleri ve yorumcuları hamaset yapıp başarısızlıkları unutturmaya çalıştı. Hezimetlerin sorumlusu hakemler yahut şanssızlıklardı. Minder sporları ve boksta ‘olimpik ruh’ rafa kalktı; rakipler düşmandı. Bizimkiler kazanırken ders verdi, yenilirken ders almadı! İstek ve Taha’nın bronz madalyalarına İstek ve Taha’dan daha hayli TRT sevindi! Eurosport’u olanlar oyunlardan keyif aldı.
MEDYA SINIFTA KALDI
Spiker ve futbol yorumcuları; birinci kere gördükleri sporların uzmanı oldu. Olimpiyatın mesken sahibi belirtildiğında bir yorumcunun “Kim bunlar, sporda ne başarısı var ya” diyerek salladığı Japonya, 27’si altın 58 madalya kazandı; 5 altınla Türkiye’nin cet sporu güreşin en başarılı ülkesi oldu. n Futboldaki başarısızlıklardan, yanlışlardan beslenen spor medyası için olimpiyat bir fırsattı. Lakin 35’inciliğin perde gerisini araştırmak yerine (ya kolaya kaçtıkları için ya da şuurlu olarak) 13 madalyanın peşine takılmayı tercih ettiler.
GÜREŞTE TABAN YAPTIK
1960’lardan bu yana gerileyen cet sporumuz artık madalya deposu değil. Güzelce tabana vuran, kota almakta bile zorlanılan (18’de 9) güreşte, sistemin baştan aşağı yenilenmesi gerekliliği ortaya çıktı. 1968 Mexico City’den itibaren 12 olimpiyatta kazandığımız altın sayısı yalnızca 8… San Marino’nun bile bronz aldığı Tokyo’daki genel güreş sıralamasında Macaristan, Kırgızistan, Hindistan, Ermenistan ve Nijerya bizi geçti, 17’nci olduk!
83 MADALYADAN 1’İ TÜRKİYE’NİN
Tokyo’da dağıtılan madalya sayısı 1.080. Bunlardan 13’ü ülkemize geldi. Bu; her 83 madalyadan 1’ini Türkiye’nin kazandığı manasına geliyor. Birinci 3’teki ülkelerin madalya kazanma oranı ise şu biçimde: ABD 9.5, Çin 12.2, Japonya 18.6
GÖZE BATANLAR
Mete Gazoz, Busenaz Sürmeneli, Buse Naz Çakıroğlu, Eray Şamdan, Prensip Özyüksel, Eda Tuğsuz, Necati Er, Bayan Voleybol Ulusal Grubu
HAYAL KIRIKLIKLARI
İstek Kayaalp, Taha Akgül, İbrahim Çolak, Ramil Guliyev, Serap Özçelik Arapoğlu, Parıltı Tatar, Yüzme Ulusal Grubu, Judo Ulusal Ekibi.
İstiklal Marşımız yalnızca 2 sefer çalınınca Türkiye, sıralamada 35. oldu. Tokyo’daki altın sayısı Yunanistan, Uganda, Ekvador, İsrail, Katar ve Kosova ile eşit olan Türkiye, olimpiyatlar tarihinde toplam 104 madalyaya ulaştı. ABD’nin Tokyo’da kazandığı madalya sayısı 113!
ÇOK DEĞİL SEÇKİN SPORTMEN
Olimpiyata fazlaca atlet göndermenin muvaffakiyet ölçüsü olmadığı, seçkin atletlerle temsil edilmenin daha kıymetli olduğu bir sefer daha ortaya çıktı. İşi bilen yöneticilere sahip, sistemli çalışan federasyonların, yanlışsız yatırımlarla daha başarılı olduğu kanıtlandı. ‘Düşüştekiler planlamalarını gözden geçirmeli’ iletisi çıktı. Avrupa (hatta dünya) şampiyonalarındaki madalyaların sportmen ve antrenörlerimizi yanılttığı, bu derecelerin olimpiyata yetmediği ortaya çıktı. Unvanlı atletlerimizin birçoklarının oyunlara düzgün hazırlanmadığı görüldü. Öbür ülkelerin devşirme atletleri madalyalar kazanırken bizim devşirmeler ya sakatlandı ya da nal topladı!
PİST VE HAVUZDA YOKUZ
Stat, salon, havuz, kort üzere tesislerden epey beşere, evvela de atlet eğitecek antrenörlere yatırım yapılması gerektiği kanıtlandı. Ana branş atletizmde yalnızca 3 bronzu olan Türkiye, 25 atletle gittiği Tokyo’da sıfır çekti. Eda Tuğsuz, Necati Er ve Ersu Şaşma genç oldukları için sevindirdi lakin stattan, yaşları 19-25 ortası olan onlarca şampiyon çıktı. Hindistan, tarihinin birinci olimpiyat altınını 23 yaşındaki ciritçi ile kazandı. 3 ana branştan yüzmeyi yönetenler ‘A barajlarıyla şu kadar kota aldık’ diye algı operasyonu yaptı fakat havuzda tıp geçen olmadı! Bir yarı final, o da atlet olmadığı için yüzüldü. Kulüpler ve antrenörler, kota yarışlarındaki derecelerin olimpiyatlarda yarı finale bile yetmediğinin farkına vardı.
TRT AZABI
TRT spikerleri ve yorumcuları hamaset yapıp başarısızlıkları unutturmaya çalıştı. Hezimetlerin sorumlusu hakemler yahut şanssızlıklardı. Minder sporları ve boksta ‘olimpik ruh’ rafa kalktı; rakipler düşmandı. Bizimkiler kazanırken ders verdi, yenilirken ders almadı! İstek ve Taha’nın bronz madalyalarına İstek ve Taha’dan daha hayli TRT sevindi! Eurosport’u olanlar oyunlardan keyif aldı.
MEDYA SINIFTA KALDI
Spiker ve futbol yorumcuları; birinci kere gördükleri sporların uzmanı oldu. Olimpiyatın mesken sahibi belirtildiğında bir yorumcunun “Kim bunlar, sporda ne başarısı var ya” diyerek salladığı Japonya, 27’si altın 58 madalya kazandı; 5 altınla Türkiye’nin cet sporu güreşin en başarılı ülkesi oldu. n Futboldaki başarısızlıklardan, yanlışlardan beslenen spor medyası için olimpiyat bir fırsattı. Lakin 35’inciliğin perde gerisini araştırmak yerine (ya kolaya kaçtıkları için ya da şuurlu olarak) 13 madalyanın peşine takılmayı tercih ettiler.
GÜREŞTE TABAN YAPTIK
1960’lardan bu yana gerileyen cet sporumuz artık madalya deposu değil. Güzelce tabana vuran, kota almakta bile zorlanılan (18’de 9) güreşte, sistemin baştan aşağı yenilenmesi gerekliliği ortaya çıktı. 1968 Mexico City’den itibaren 12 olimpiyatta kazandığımız altın sayısı yalnızca 8… San Marino’nun bile bronz aldığı Tokyo’daki genel güreş sıralamasında Macaristan, Kırgızistan, Hindistan, Ermenistan ve Nijerya bizi geçti, 17’nci olduk!
83 MADALYADAN 1’İ TÜRKİYE’NİN
Tokyo’da dağıtılan madalya sayısı 1.080. Bunlardan 13’ü ülkemize geldi. Bu; her 83 madalyadan 1’ini Türkiye’nin kazandığı manasına geliyor. Birinci 3’teki ülkelerin madalya kazanma oranı ise şu biçimde: ABD 9.5, Çin 12.2, Japonya 18.6
GÖZE BATANLAR
Mete Gazoz, Busenaz Sürmeneli, Buse Naz Çakıroğlu, Eray Şamdan, Prensip Özyüksel, Eda Tuğsuz, Necati Er, Bayan Voleybol Ulusal Grubu
HAYAL KIRIKLIKLARI
İstek Kayaalp, Taha Akgül, İbrahim Çolak, Ramil Guliyev, Serap Özçelik Arapoğlu, Parıltı Tatar, Yüzme Ulusal Grubu, Judo Ulusal Ekibi.