Alican Özcan
Bağlantı ayrıntıları
Maçtan daha sonra Domenec Torrent’in ‘Dengeli bir maç oldu’ yorumuna kısmen katılıyorum. Durum açısından kısır bir maç olduğu kesin. Bu durumu, iki grup teknik yöneticisinin taktik planının yarattığı da. Galatasaray’ın oyunu kendi alanında kabul edip, Kerem’le Babel’i süratli yahut uzun paslarla topla buluşturup tehlike yaratma planı birinci yarıda yalnızca 1 sefer işe yaradı. Onda da Kerem topu Altay’ın üzerine nişanladı. Fenerbahçe ise, golden birkaç dakika evvel birebir hamle setini uygulayıp sonuç alamadı, ikincide Zajc daha net bir vuruş yapınca gol geldi. Bu ataklar haricinde net bir konum üretildiğini söylemek mümkün değil.
FENERBAHÇE’NİN SAĞ KROŞESİ
İkinci yarı da farklı olmadı. Fenerbahçe sağ kanatta Osayi, İrfan ve Mert üçlüsüyle kurduğu üçgenle, fizikî olarak hazır olmadığı gün üzere ortada olan Kerem ve Van Aanholt ikilisini adeta ezip geçti. İsmail hoca, sol bekteki Ferdi ve önündeki Rossi’nin birinci bakılırsavini Babel ve Omar’ı savunmak olarak belirlemiş olacak ki, olağanda sık sık atağa dayanak veren Ferdi’yi maç boyunca yalnızca 1 sefer rakip ceza alanı ortasında gördük. Onda da skor 2-0’a gelmiş ve oyun rahatlamıştı. ötürüsıyla yüklü olarak sağ kanadını kullanan Fenerbahçe, iki golü de bu bölgeden yarattığı akınlardan ve son vuruştan evvel Osayi-Mert-İrfan üçlüsünün topa değmesiyle buldu. Rakibinin en zayıf yerlerine odaklanan iki boksörün maçında, Fenerbahçe Galatasaray’ı iki sağlam sağ kroşeyle devirdi desek yanlış olmaz.
HANGİ AKLIN ESERİ MERAK ETTİM
Galatasaray’da baş olarak maçın ortasında olan tek kişi Marcao’ydu. Onun haricindeki tüm futbolcular sudan çıkmış balık misaliydi. Atmosferin kesinlikle tesiri vardır lakin, asıl sorun Torrent’in oyuna epey geç müdahale etmesiydi. Alanda hayalet üzere dolaşan Cicaldau ve fizik olarak Fenerbahçeli futbolcular tarafınca ezilen Kerem’in hiç bir varlık gösteremediği yerde birinci oyuncu değişikliğini 74. dakikada yapmak, net bir teknik takım plansızlığının göstergesi. Emre Kılınç’ın oyuna girmeyip Arda Turan’ın tercih edilmesi ise, hangi aklın eseriydi nitekim merak ettim.
MHY VE KIM
Fenerbahçe’de tüm ekip 90 dakika boyunca saha içi disiplininden 1 saniye bile taviz vermedi. Bu yüzden hepsi alkışı hak ediyor. Lakin dönem başında fazlacaça ve haklı olarak eleştirdiğim Mert Hakan’ın, son virajda öne çıkıp sorumluluk alması da bir o kadar takdiri ve tebriği hak ediyor. Keşke bunu dönem başından itibaren yapabilseydi, bu biçimde eminim kadro da farklı yerlerde olurdu. Başka bir parantez de Kim Min Jae’ye açmak gerek. Hakikaten savunmada tam bir pirana üzere. kimi vakit o denli müdahaleler yapıyor, o denli deparlar atıyor ki insan oturduğu yerden kalkıyor. Ekip güzel, berbat, galip yahut mağlup hiç fark etmiyor. O daima Kim Min Jae üzere oynuyor. Çok büyük kar.
TARAFTAR VE KARTAL
Son parantezi de Fenerbahçe taraftarına ve İsmail Kartal’a açmak gerek. 15 yılı aşkın müddettir Kadıköy’de maç izlerim. 2015’teki şampiyonluktan beri bu kadar baskın bir Fenerbahçe taraftarı görmemiştim. Bilhassa birinci kısımdaki ıslık, kulak zarlarımı zorlayıcı düzeydeydi. Fenerbahçe’nin alanda 12 hatta 13 bireyle oynamasını sağladılar. Tribünler bu biçimde olduğu vakit, nitekim rakip kadroların Kadıköy’den puan alma bahtı sıfıra yakın oluyor. Maç sonu ‘Fener’in çocuğu İsmail Kartal’ tezahüratı, sonuna kadar hak edilmiş bir ileti. Son 8 maçta 7 galibiyet takdir edilesi. İsmail Kartal’la maç kazandıkça, Fenerbahçe idaresinin işi zorlaşıyor. Yeni hoca getirilse ve işler yolunda gitmese ‘İsmail hoca niçin gönderildi?’ denecek, getirilmese ve gelecek dönem birinci 3-4 hafta İsmail hocayla dikiş tutmasa bu defa ‘aslına bakarsan aşikardı bu biçimde olacağı’ denecek. Hayaller ve gerçeklerin birbirine girdiği, sıkıntı bir tercih olacağı kesin…
Alican Özcan
Bağlantı ayrıntıları
Maçtan daha sonra Domenec Torrent’in ‘Dengeli bir maç oldu’ yorumuna kısmen katılıyorum. Durum açısından kısır bir maç olduğu kesin. Bu durumu, iki grup teknik yöneticisinin taktik planının yarattığı da. Galatasaray’ın oyunu kendi alanında kabul edip, Kerem’le Babel’i süratli yahut uzun paslarla topla buluşturup tehlike yaratma planı birinci yarıda yalnızca 1 sefer işe yaradı. Onda da Kerem topu Altay’ın üzerine nişanladı. Fenerbahçe ise, golden birkaç dakika evvel birebir hamle setini uygulayıp sonuç alamadı, ikincide Zajc daha net bir vuruş yapınca gol geldi. Bu ataklar haricinde net bir konum üretildiğini söylemek mümkün değil.
FENERBAHÇE’NİN SAĞ KROŞESİ
İkinci yarı da farklı olmadı. Fenerbahçe sağ kanatta Osayi, İrfan ve Mert üçlüsüyle kurduğu üçgenle, fizikî olarak hazır olmadığı gün üzere ortada olan Kerem ve Van Aanholt ikilisini adeta ezip geçti. İsmail hoca, sol bekteki Ferdi ve önündeki Rossi’nin birinci bakılırsavini Babel ve Omar’ı savunmak olarak belirlemiş olacak ki, olağanda sık sık atağa dayanak veren Ferdi’yi maç boyunca yalnızca 1 sefer rakip ceza alanı ortasında gördük. Onda da skor 2-0’a gelmiş ve oyun rahatlamıştı. ötürüsıyla yüklü olarak sağ kanadını kullanan Fenerbahçe, iki golü de bu bölgeden yarattığı akınlardan ve son vuruştan evvel Osayi-Mert-İrfan üçlüsünün topa değmesiyle buldu. Rakibinin en zayıf yerlerine odaklanan iki boksörün maçında, Fenerbahçe Galatasaray’ı iki sağlam sağ kroşeyle devirdi desek yanlış olmaz.
HANGİ AKLIN ESERİ MERAK ETTİM
Galatasaray’da baş olarak maçın ortasında olan tek kişi Marcao’ydu. Onun haricindeki tüm futbolcular sudan çıkmış balık misaliydi. Atmosferin kesinlikle tesiri vardır lakin, asıl sorun Torrent’in oyuna epey geç müdahale etmesiydi. Alanda hayalet üzere dolaşan Cicaldau ve fizik olarak Fenerbahçeli futbolcular tarafınca ezilen Kerem’in hiç bir varlık gösteremediği yerde birinci oyuncu değişikliğini 74. dakikada yapmak, net bir teknik takım plansızlığının göstergesi. Emre Kılınç’ın oyuna girmeyip Arda Turan’ın tercih edilmesi ise, hangi aklın eseriydi nitekim merak ettim.
MHY VE KIM
Fenerbahçe’de tüm ekip 90 dakika boyunca saha içi disiplininden 1 saniye bile taviz vermedi. Bu yüzden hepsi alkışı hak ediyor. Lakin dönem başında fazlacaça ve haklı olarak eleştirdiğim Mert Hakan’ın, son virajda öne çıkıp sorumluluk alması da bir o kadar takdiri ve tebriği hak ediyor. Keşke bunu dönem başından itibaren yapabilseydi, bu biçimde eminim kadro da farklı yerlerde olurdu. Başka bir parantez de Kim Min Jae’ye açmak gerek. Hakikaten savunmada tam bir pirana üzere. kimi vakit o denli müdahaleler yapıyor, o denli deparlar atıyor ki insan oturduğu yerden kalkıyor. Ekip güzel, berbat, galip yahut mağlup hiç fark etmiyor. O daima Kim Min Jae üzere oynuyor. Çok büyük kar.
TARAFTAR VE KARTAL
Son parantezi de Fenerbahçe taraftarına ve İsmail Kartal’a açmak gerek. 15 yılı aşkın müddettir Kadıköy’de maç izlerim. 2015’teki şampiyonluktan beri bu kadar baskın bir Fenerbahçe taraftarı görmemiştim. Bilhassa birinci kısımdaki ıslık, kulak zarlarımı zorlayıcı düzeydeydi. Fenerbahçe’nin alanda 12 hatta 13 bireyle oynamasını sağladılar. Tribünler bu biçimde olduğu vakit, nitekim rakip kadroların Kadıköy’den puan alma bahtı sıfıra yakın oluyor. Maç sonu ‘Fener’in çocuğu İsmail Kartal’ tezahüratı, sonuna kadar hak edilmiş bir ileti. Son 8 maçta 7 galibiyet takdir edilesi. İsmail Kartal’la maç kazandıkça, Fenerbahçe idaresinin işi zorlaşıyor. Yeni hoca getirilse ve işler yolunda gitmese ‘İsmail hoca niçin gönderildi?’ denecek, getirilmese ve gelecek dönem birinci 3-4 hafta İsmail hocayla dikiş tutmasa bu defa ‘aslına bakarsan aşikardı bu biçimde olacağı’ denecek. Hayaller ve gerçeklerin birbirine girdiği, sıkıntı bir tercih olacağı kesin…
Alican Özcan