Avcılar
Member
LOS ANGELES – Bir takımın NBA’de şampiyonluk kazanmak için neredeyse her zaman en az bir seçkin oyuncuya ihtiyacı vardır.
Ancak şampiyonluğa giden yol, bir takımdaki rol oyuncularının işlerini ne kadar iyi yaptıklarına da bağlı olacaktır.
17 şampiyonluk kazanan Lakers bunu çok iyi biliyor. Metta Sandiford-Artest’siz 2010’u mu yoksa Robert Horry’siz 2002’yi mi kazanırlardı? Kobe Bryant ile Lakers adına üç şampiyonluk kazanan Shaquille O’Neal, sık sık “diğerlerinin”, yani yıldız olmayan oyuncuların öneminden bahseder.
Lakers takımı bu yıl hesabın tuhaf tarafındaydı. Denver’a karşı Batı Konferansı Finallerinde, Los Angeles daha zayıf yardımcı kadroya sahip. En iyi yedi seriye 3-0 liderlik eden Nuggets, Lakers’ı yalnızca iki kez NBA En Değerli Oyuncusu olan Nikola Jokic veya dinamik korumaları Jamal Murray’in yetenekleriyle yenmedi. Aaron Gordon’un sertliği, Kentavious Caldwell-Pope’un tavrı, Bruce Brown’ın çok yönlülüğü ve Michael Porter Jr.’ın azmi, onların üstesinden gelmelerine yardımcı oluyor.
Pazartesi günü Nuggets, Lakers’ı yenmeye ve serinin ilk NBA Finallerine yükselmeye çalışacak. Jokic ve Murray’in Denver’ı taşıdığı anlar kesinlikle oldu, ancak Nuggets’ın başarısının önemli bir kısmı, her zaman bunu yapmak zorunda olmamaları. Murray ve Jokic gevşediğinde, takımın rol yapma oyuncuları harekete geçer ve birlikte Lakers’ın onlara yolladığı her dalgayı geri püskürtürler.
Gordon, “Bunu anlayabilecek birçok insan var,” dedi. “Yani sadece ateşli adamla gidiyoruz.”
Jokic, Nuggets’ı çalıştıran motor, ancak Gordon onu “basketbolun en özverili oyuncularından biri” olarak da nitelendirdi. Jokic, playofflarda maç başına 29.9 sayı, 13.2 ribaund ve 10.1 asistle ortalama triple-double yapıyor. Ama elinden gelenin en iyisini yapmadığında bile, sadece varlığı bile oyunu değiştirir. Bu, Cumartesi günü Nuggets’ın Lakers karşısında 119-108 3. Maç galibiyetinde oldu. İlk yarıda sadece 5 sayı ve 2 ribaund ile oynayan Jokic, üçüncü çeyreğin yarısında dördüncü topunu yaptığında faul sorunu yaşadı.
Nuggets koçu Michael Malone, “Panik yoktu” dedi. “‘Tamam, o çıktı. Bu, başka birinin devreye girmesi gerektiği anlamına geliyor.” Bence bu, ekibimizin defalarca yaptığı bir şey.”
Nuggets’ın oyuncuları, yalnızca başkalarına boyun eğmelerini gerektiren rolleri kabul etmekle kalmadılar, bir şampiyonluk kazanmalarını da kabul ettiler. Jokic, bu yıl takımın tek All-Star’ıydı ve hiçbir külçe Tam Savunma Takımı olamadı; Jokic, onunla oynarken o takımları kuran hiç kimseyle oynamadı.
Cumartesi günü Caldwell-Pope kritik bir üçüncü çeyrekte Jokic’in faul sorunu yaşadığı ve Murray’in ilk yarıda 30 sayıdan sonra üşüdüğü 12 sayı kaydetti.
Caldwell-Pope, Batı Konferansı Finallerinde en son 2020’de oynamıştı ve o, Murray’i savunmakla görevli bir Laker’dı. Lakers, West Victory’yi kazanmak için Denver’ı yendi ve ardından Miami’yi yenerek şampiyonluğu kazandı. Caldwell-Pope, Denver’ın bu yıl kazanması için ne gerektiğini biliyor.
Caldwell-Pope, “Batı’da 1 numara olmamızın bir nedeni var,” dedi. “Şampiyonluk kazanabileceğimize daha en başından inandım. Herkesin zihniyeti buydu. Birlikte nasıl oynayacağımızı ve oynayacağımızı biliyorduk.”
Cumartesi günü 23 dakika forma giyen Denver’lı Jeff Green, son sekiz sezonda dokuz takımda forma giydi. Nuggets’ın 2018’de ilk turda draft ettiği Porter, geçen sezonun çoğunu sırtından sakatlanarak kaçırdı. Cumartesi günü 14 sayı attı ve Nuggets’a 10 ribauntla liderlik etti. Yedek olarak 15 sayı atan Brown, geçen yaz Denver ile anlaştı.
2014’te Orlando tarafından genel klasmanda dördüncü seçilen Gordon, bir zamanlar ligin smaç yarışmalarındaki etkileyici performanslarıyla tanınıyordu. Cumartesi günkü istatistikleri pek etkileyici görünmüyordu – 7 sayı, 3 ribaund ve 4 asist – ancak savunma katkıları çok önemliydi. Üçüncü çeyreğin sonlarında Nuggets’ın liderliğini korumasına yardımcı olan bir şutu bloke etti.
Malone, “Egosunu kapıda kontrol etti,” dedi. “Bu yıl Jamal ve Michael ile geri döndüğünde, rolünün farklı olacağını biliyordu ve asla buna karşı çıkmadı.”
Hırslı takımlarda durum her zaman böyle değildir ve bu NBA sezonu, ortaya çıkabilecek gerilimlerin örneklerini verdi. Örneğin, Golden State’in genç oyuncuları daha fazla oynama süresi istiyor. Ancak sezonun büyük bölümünde Batı’ya liderlik eden Denver, sistem çalıştığında ne kadar iyi olabileceğinin bir örneği.
Murray, “Herkes bir şeye ihtiyacımız olduğunda bir kıvılcıma ihtiyacımız olduğunu anlar” dedi. “Joker olabilir, ben olabilirim, Bruce olabilirim, yedek kulübesinden Jeff olabilir – bu bir kovalamaca, saldırı veya başka bir şey olabilir. Herkesin oyunu etkilemek için kullanabileceği bir şeyi vardır.”
Lakers, bu sezon rollerinde herkesi memnun etmek için mücadele eden bir başka takım örneğiydi. Şubat ayında yedek kulübesinden memnun olmayan Russell Westbrook’u takas ettiler. Takıma iki yıldan daha kısa bir süre önce Caldwell-Pope’u Los Angeles’tan Washington Wizards’a gönderen çok takımlı bir anlaşmayla katılmıştı. Westbrook’un hamlesi, pek çok heyecan verici oyun oynamış birkaç yeni rol oyuncusu eklemeye yönelik daha büyük bir çabanın parçasıydı. Ancak Nuggets’a karşı açıkları barizdi.
En net örnek, 8 şutun 1’inde sadece 3 sayı atan ve 3. maçta üç top kaybı olan D’Angelo Russell’dı.
Lakers koçu Darvin Ham, Lakers rol oyuncularının performansı hakkında söylenecek tek bir şey vardı: “Hepsinin ellerinden gelenin en iyisini yaptığını düşündüm.”
Ancak Sandiford-Artest’in 2010 NBA Finallerinde Boston’a karşı Lakers’a verdiği gibi bazen daha fazlası gerekir.
7. maçta, takımın normal sezonda ve playofflarda en çok gol atan oyuncusu olan Bryant, 24 şutun sadece 6’sını yaptı. Eski bir Yılın Savunma Oyuncusu olan Lakers, savunması için çoğunlukla Sandiford-Artest’e güvenmişti, ancak o maçta 20 sayı attı ve bir dakikadan az bir süre kala çok önemli bir üç sayılık atış yaptı.
Cumartesi günü Sandiford-Artest, Lakers yedek kulübesinin karşısına oturdu ve oyuncuların şampiyonluk kazanmada ne kadar önemli olabileceğini güçlü bir şekilde hatırlattı.
Ancak şampiyonluğa giden yol, bir takımdaki rol oyuncularının işlerini ne kadar iyi yaptıklarına da bağlı olacaktır.
17 şampiyonluk kazanan Lakers bunu çok iyi biliyor. Metta Sandiford-Artest’siz 2010’u mu yoksa Robert Horry’siz 2002’yi mi kazanırlardı? Kobe Bryant ile Lakers adına üç şampiyonluk kazanan Shaquille O’Neal, sık sık “diğerlerinin”, yani yıldız olmayan oyuncuların öneminden bahseder.
Lakers takımı bu yıl hesabın tuhaf tarafındaydı. Denver’a karşı Batı Konferansı Finallerinde, Los Angeles daha zayıf yardımcı kadroya sahip. En iyi yedi seriye 3-0 liderlik eden Nuggets, Lakers’ı yalnızca iki kez NBA En Değerli Oyuncusu olan Nikola Jokic veya dinamik korumaları Jamal Murray’in yetenekleriyle yenmedi. Aaron Gordon’un sertliği, Kentavious Caldwell-Pope’un tavrı, Bruce Brown’ın çok yönlülüğü ve Michael Porter Jr.’ın azmi, onların üstesinden gelmelerine yardımcı oluyor.
Pazartesi günü Nuggets, Lakers’ı yenmeye ve serinin ilk NBA Finallerine yükselmeye çalışacak. Jokic ve Murray’in Denver’ı taşıdığı anlar kesinlikle oldu, ancak Nuggets’ın başarısının önemli bir kısmı, her zaman bunu yapmak zorunda olmamaları. Murray ve Jokic gevşediğinde, takımın rol yapma oyuncuları harekete geçer ve birlikte Lakers’ın onlara yolladığı her dalgayı geri püskürtürler.
Gordon, “Bunu anlayabilecek birçok insan var,” dedi. “Yani sadece ateşli adamla gidiyoruz.”
Jokic, Nuggets’ı çalıştıran motor, ancak Gordon onu “basketbolun en özverili oyuncularından biri” olarak da nitelendirdi. Jokic, playofflarda maç başına 29.9 sayı, 13.2 ribaund ve 10.1 asistle ortalama triple-double yapıyor. Ama elinden gelenin en iyisini yapmadığında bile, sadece varlığı bile oyunu değiştirir. Bu, Cumartesi günü Nuggets’ın Lakers karşısında 119-108 3. Maç galibiyetinde oldu. İlk yarıda sadece 5 sayı ve 2 ribaund ile oynayan Jokic, üçüncü çeyreğin yarısında dördüncü topunu yaptığında faul sorunu yaşadı.
Nuggets koçu Michael Malone, “Panik yoktu” dedi. “‘Tamam, o çıktı. Bu, başka birinin devreye girmesi gerektiği anlamına geliyor.” Bence bu, ekibimizin defalarca yaptığı bir şey.”
Nuggets’ın oyuncuları, yalnızca başkalarına boyun eğmelerini gerektiren rolleri kabul etmekle kalmadılar, bir şampiyonluk kazanmalarını da kabul ettiler. Jokic, bu yıl takımın tek All-Star’ıydı ve hiçbir külçe Tam Savunma Takımı olamadı; Jokic, onunla oynarken o takımları kuran hiç kimseyle oynamadı.
Cumartesi günü Caldwell-Pope kritik bir üçüncü çeyrekte Jokic’in faul sorunu yaşadığı ve Murray’in ilk yarıda 30 sayıdan sonra üşüdüğü 12 sayı kaydetti.
Caldwell-Pope, Batı Konferansı Finallerinde en son 2020’de oynamıştı ve o, Murray’i savunmakla görevli bir Laker’dı. Lakers, West Victory’yi kazanmak için Denver’ı yendi ve ardından Miami’yi yenerek şampiyonluğu kazandı. Caldwell-Pope, Denver’ın bu yıl kazanması için ne gerektiğini biliyor.
Caldwell-Pope, “Batı’da 1 numara olmamızın bir nedeni var,” dedi. “Şampiyonluk kazanabileceğimize daha en başından inandım. Herkesin zihniyeti buydu. Birlikte nasıl oynayacağımızı ve oynayacağımızı biliyorduk.”
Cumartesi günü 23 dakika forma giyen Denver’lı Jeff Green, son sekiz sezonda dokuz takımda forma giydi. Nuggets’ın 2018’de ilk turda draft ettiği Porter, geçen sezonun çoğunu sırtından sakatlanarak kaçırdı. Cumartesi günü 14 sayı attı ve Nuggets’a 10 ribauntla liderlik etti. Yedek olarak 15 sayı atan Brown, geçen yaz Denver ile anlaştı.
2014’te Orlando tarafından genel klasmanda dördüncü seçilen Gordon, bir zamanlar ligin smaç yarışmalarındaki etkileyici performanslarıyla tanınıyordu. Cumartesi günkü istatistikleri pek etkileyici görünmüyordu – 7 sayı, 3 ribaund ve 4 asist – ancak savunma katkıları çok önemliydi. Üçüncü çeyreğin sonlarında Nuggets’ın liderliğini korumasına yardımcı olan bir şutu bloke etti.
Malone, “Egosunu kapıda kontrol etti,” dedi. “Bu yıl Jamal ve Michael ile geri döndüğünde, rolünün farklı olacağını biliyordu ve asla buna karşı çıkmadı.”
Hırslı takımlarda durum her zaman böyle değildir ve bu NBA sezonu, ortaya çıkabilecek gerilimlerin örneklerini verdi. Örneğin, Golden State’in genç oyuncuları daha fazla oynama süresi istiyor. Ancak sezonun büyük bölümünde Batı’ya liderlik eden Denver, sistem çalıştığında ne kadar iyi olabileceğinin bir örneği.
Murray, “Herkes bir şeye ihtiyacımız olduğunda bir kıvılcıma ihtiyacımız olduğunu anlar” dedi. “Joker olabilir, ben olabilirim, Bruce olabilirim, yedek kulübesinden Jeff olabilir – bu bir kovalamaca, saldırı veya başka bir şey olabilir. Herkesin oyunu etkilemek için kullanabileceği bir şeyi vardır.”
Lakers, bu sezon rollerinde herkesi memnun etmek için mücadele eden bir başka takım örneğiydi. Şubat ayında yedek kulübesinden memnun olmayan Russell Westbrook’u takas ettiler. Takıma iki yıldan daha kısa bir süre önce Caldwell-Pope’u Los Angeles’tan Washington Wizards’a gönderen çok takımlı bir anlaşmayla katılmıştı. Westbrook’un hamlesi, pek çok heyecan verici oyun oynamış birkaç yeni rol oyuncusu eklemeye yönelik daha büyük bir çabanın parçasıydı. Ancak Nuggets’a karşı açıkları barizdi.
En net örnek, 8 şutun 1’inde sadece 3 sayı atan ve 3. maçta üç top kaybı olan D’Angelo Russell’dı.
Lakers koçu Darvin Ham, Lakers rol oyuncularının performansı hakkında söylenecek tek bir şey vardı: “Hepsinin ellerinden gelenin en iyisini yaptığını düşündüm.”
Ancak Sandiford-Artest’in 2010 NBA Finallerinde Boston’a karşı Lakers’a verdiği gibi bazen daha fazlası gerekir.
7. maçta, takımın normal sezonda ve playofflarda en çok gol atan oyuncusu olan Bryant, 24 şutun sadece 6’sını yaptı. Eski bir Yılın Savunma Oyuncusu olan Lakers, savunması için çoğunlukla Sandiford-Artest’e güvenmişti, ancak o maçta 20 sayı attı ve bir dakikadan az bir süre kala çok önemli bir üç sayılık atış yaptı.
Cumartesi günü Sandiford-Artest, Lakers yedek kulübesinin karşısına oturdu ve oyuncuların şampiyonluk kazanmada ne kadar önemli olabileceğini güçlü bir şekilde hatırlattı.