Bir jenerasyon atletizm hayranları için Darren Campbell, İngiliz koşucularının tepesiydi. 2000 Olimpiyatları’nda 200 metrede gümüş ve dört yıl daha sonra 4×100 metrede altın madalya zaferleri ona hürmet ve ün kazandırdı.
bir daha de, genlerinde gizli olan bu yetenek, senelerca toplumdan zımnî kaldı. Bu, Campbell’ın çete üyesi olarak ikili hayat yaşarken, yetenekli bir genç sprinter olarak nasıl ortaya çıktığının kıssası. Bahtın cilvesinin planlı bir bar soygununu nasıl engellediğini, kent merkezindeki bıçaklı bir hengameden nasıl sağ kurtulduğunu ve bir aile dostunun öldürülmesinin akabinde sonunda Manchester’dan niye kaçtığı…
BBC Sport’da Craig Nelson imzasıyla yayınlanan öyküde, şimdilerde 47 yaşında olan Campbell’ın Sale’deki Hipodrom toprağında yaşadığı tecrübelere yer verildi. Büyük Britanya’nın sprint koçu olarak şu anki İngiliz gençlerine Tokyo Oyunları boyunca rehberlik etmeye hazırlanırken, diğerlerine ilham vermek emeliyle her şeyi ortaya koydu.
BABASININ DEĞİL, ANNESİNİN SOYADI
Campbell ve küçük kız kardeşi Sophia, Sale’in Hipodrom toprağındaki iki yataklı odalı bir dairede anneleri Marva tarafınca büyütüldü. Babasıyla, 13 yaşındayken birinci kere bir spor ödül merasiminde tanıştı. vakit, babasının soyadı olan Grant yerineü annesinin soyadı Campbell’ı kullanmaya karar verdi.
“Anneme bir gün ünlü olacağımı ve övgüyü babamın almasını istemediğimi söylemiş oldum. Bu yüzden prestij almaya çalışırsa, dünyaya niye farklı isimlerimiz olduğunu açıklamak zorunda kalacak.”
1973 doğumlu Campbell, onu dinleyen herkese bir gün Olimpiyatlar’da yarışacağını söylemişti. Amerikalı sprinter Carl Lewis’in, 100m, 200m, uzun atlama ve 4x100m’de altın madalya kazandığı Los Angeles’taki 1984 Oyunları’ndaki performansından ilham almıştı. bu biçimdea kadar kendisini yetiştiren genç atlet, dört yıl boyunca Sale Harriers için yarıştı ve annesinin ilkokul spor günündeki baskıları yardımıyla olmuştu. Campbell’ın annesi, oğlu için daima bir güç ve ilham kaynağıydı. İki yahut üç işte birebir anda çalışan sıkı bir ebeveyndi. Campbell onu ‘tesisteki en korkulan kişi’ olarak tanımlarken, çokça vakit geçirdiği geniş bir arkadaş kümesine da sahipti.
“Başlangıçta bir kardeşlik kümesiydi. Maalesef vakit geçtikçe daha epeyce bir çete haline geldi. ‘Dünyaya karşı biz’ usulü bir şey. Zira kendinizi bu biçimde buluyorsunuz. Berbat çocuklar olduğumuzu söyleyemem zira değildik. Fakat büyüdükçe farklı şeylere sürüklenmek kolaydı. Etrafınızın bir eseri oluyorsunuz. Gördüğünüz şeyler, çeteler, silah cürmü, uyuşturucu. Çok fazla hengame vardı. Bu, kendinizi ve arkadaşlarınızı da muhafazayı öğrenmeniz gerektiği manasına geliyor. Buna -birbirimizi korumaya- bağlıydık ki bir çete olduk. daha sonra işler tırmandı.”
Campbell (sağda) arkadaşları Marlon (solda) ve Tommy (ortada) ile hala görüşüyor. | BBC Sport
İPTAL OLAN BAR SOYGUNU
Campbell’ın çete ömrü berbat tarafta ilerlerken, atletizm yolu çiçek açıyordu. Sale Harriers’taki genç grupların muvaffakiyetini, bölgesel ve akabinde ulusal seviyede okul mükafatları takip etti. bir daha de, 16 yaşındayken Campbell’ın Olimpiyat düşü bir dünya uzakta görünüyordu. Onun daha acil kaygısı, cebine nasıl para koyacağıydı. Bu yüzden bir bar soygununa katılmayı kabul etti.
“Grup olarak nasıl süratli para kazanabileceğimizi düşündük. Birisi, kapanış saatinden daha sonra gidebileceğimiz ve o gecenin hasılatını alabileceğimi bar soygunu fikriyle geldi. Bana çılgınca bir plan üzereydi ve yolda bisikletimi sürerken gökyüzüne baktım ‘bana bir işaret göster’ dedim. Bundan kısa bir süre daha sonra bisikletimin tekerleği patladı. Bu şu manaya geliyordu, en süratli koşan kişi olduğum için parayı alıp geri dönmesi gereken kişi bendim. Bunu her vakit ‘rastlantının bu biçimdesi’ denecek bir an olarak gördüm ve soygunu yapmadığımız için kendimi her vakit şanslı hissettim. hayatım büsbütün farklı olabilirdi.
Campbell (ortada) 1989 -planlı bar soygunu yılı olan British Rail Sprinter 100m unvanını kazandıktan daha sonra
Lakin o sırada Campbell hala bir çıkış yolu bulmakta zorlanıyordu. Yaknı etrafı, Moss Side’daki öteki önemli çetelerle, giderrek artan bir şiddet tehdidi getiren ittifaklar kurmaya başlıyordu.
“İki farklı dünyada yaşıyor gibiydim” diyor ve şu biçimde devam ediyor: “Atletizm dünyam vardı. daha sonra arkadaşlarımla, birlikte büyüdüğüm beşerlerle öbür bir dünyam vardı. Onlar beni korudu ve ben onları korudum. Kaybedecek daha fazlaca şeyim varmış üzere hissettim fakat geleceğim için aldığım risklere karşı saftım. Mutlaka ömrüme iki yıl daha sonra ülkemi temsil edeceğimi düşünerek bakmıyordum.”
ALTIN MADALYA DÖNÜŞÜ BIÇAKLI TAARRUZ
Ve spor ciddleşiyordu, lakin çetesi de öyleydi. 1991 yazında, 17 yaşındayken Yunanistan’ın Selanik kentinde düzenlenen Avrupa Gençler Şampiyonası’nda 100m ve 200m koşularında altın madalya kazandı. Dönüşünde, Manchester’daki Arndale Center’daki bir arbede sırasında bıçaklanma teşebbüsünden kurtuldu.
“Bir çete beni ve arkadaşımı dükkanda gördü. Arkadaşım bir arkadaşını dövmüştü ve bize saldırmaya karar verdiler. Bir bıçak çıkarıldı. Bıçaklı kişi beni bıçaklamaya çalıştı. Ceketimden kurtulmayı başardım ve bıçak ceketimi kesti. her neyse ki kaçmayı başardık. Bir çetenin kesimi olmak ve bu savaş sınırlarını oluşturmak, her an ömrünüzü kaybedebileceğiniz bir duruma girmeniz manasına geliyordu.”
HER ŞEYİ DEĞİŞTİREN MEVT
Bıçaklı arbede Campbell’ın üzerinde yürüdüğü gergin ipin şok edici bir hatırlatıcısı olarak tecrübe yaşatsa da, annesinin vaftiz oğlu ve çete üyesi T’nin öldürülmesi, yıkıcı darbeyi yarattı. T, Moss Side merkezli çetenin bir kesimiydi.
“Büyüdüğüm mahallede hayatıyordu. Farklı işlerle uğraşıyordu ve kendini öbür bir kümeyle tartışma içine soktu. Ona suikast yapacak birini buldular. İşin gerçeği bu. Bugüne kadar onu kimin öldürdüğünü hala bilmiyoruz. Zordu. Bana ömrün ne kadar kırılgan olabileceğini ve birinin ne kadar çabuk elinden alınabileceğini gösterdi. Beni, Manchester’da kalıp kalmama konusunda bir seçim yapmam gereken duruma soktu. Zira annem benim de saldıraya uğrayacaklar listesinde olduğumu duymuştu. Benden Manchester’dan ayrılmamı istediğinde, gitmem gerektiğini biliyordum.”
KISA BİR FUTBOL ORTASI
Teklifler geldi. Güney Kore’nin Seul kentinde düzenlenen 100m ve 200m’de gümüş ve 4x100m bayrak yarışında altın madalya kazandığı 1992 Dünya Gençler Şampiyonası’ndaki muvaffakiyetinin akabinde Campbell göz önüne çıkmaya başladı. Sonunda, güney Galler’deki Newport’ta Colin Jackson’ın koçu Malcom Arnold ile birlikte idman yapmaya karar verdi.
Campbell, genç atletten tam vakitli atlete geçiş yaparken başlangıçta Arnold’un ailesiyle bir arada kaldı. Lakin ‘dünyanın en güzel antrenörü’ olarak tanımladığı hocasıyla geçirdği günlere sevgiyle bakarken, atletizm hayatına çabucak başlayamadı. Uyuşturucunun sporun en üst seviyesindeki tesirinden hayal kırıklığına uğrayarak uzaklaşmaya karar verdi ve bunun yerine futbola geçmeyi hedefledi. Plymouth Argyle ve amatör Weymouth’taki deneyimleri, rastgele bir sporda başarılı olacaksa bunun atletizm olacağının farkında varmasını sağladı.
BAŞARISIZ BİRİNCİ OLİMPİYAT TECRÜBESİ
1995 yılında güney Galler’de Linford Christie, Colin Jackson, Jamie Baulch ve Paul Gray ile bir arada tam vakitli çalışmalara geri döndü. Sonraki yıl İngilzi şampiyonasında 100 metrede dördüncü oldu ve Atlanta’daki 1996 Olimpiyat Oyunları için 4×100 metre bayrak yarışı ekibinin bir modülü olarak seçildi.
Campbell, bayrak yarışının yarı finallerinde sopasını düşürdüğü için Olimpiyat Oyunları onun için düş üzere bir başlangıç olmadı. Fakat sonuçlar vakit içinde güzelleşti. 1997 İngiliz şampiyonasında 100 metre gümüş madalyayı, birebir yıl dünya şampiyonasında bayrak yarışı bronz madalyası izledi. ondan sonrasında büyük sıçrayışını 1998’de 100 metrede ulusal ve Avrupa şampiyonlukları ile Avrupa şampiyonaları ve İngiliz Milletler Topluluğu Oyunları’nda bayrak yarışında altın madalyalar ile yaptı.
HAYALİN GERÇEKLEŞMESİ: OLİMPİYAT ALTINI
Campbell’ın ömrü sonunda yanlışsız yola girdi. Tıpkı yıl, artık üç çocuğu olan eşi Clair ile tanıştı ve Newport bugün hala onların konutu. Lakin çocukluk arkadaşları ve eski çete üyeleri Lynx ve Marlon ile hayatı boyunca yakın temasta kaldı ve köklerini asla unutmadı. Ve gençliğinde güvendiği uğraş niteliklerinin, üst seviye milletlerarası arenada yaşadığı başarılarında rol oynadığına inanıyor.
Campbell, 2000 yılında Sidney’deki 100 metre Olimpiyat finalinde yarışarak ömür uzunluğu hayalini gerçekleştirerek altıncı oldu. Bu Oyunlarda 200 metrede gümüş madalya aldı ve dört yıl daha sonra Atina’da 4×100 metre bayrak yarışında altın madalya kazandı. 2006’da emekli olduğunda, Dünya Şampiyonaları’nda iki bronz madalya ve bir gümüş, Avrupa Şampiyonası seviyesinde üç altın ve bir gümüş, İngiliz Milletler Topluluğunda iki altın ve bir bronz kazandı.
Rastgele bir sportmen için, Olimpiyat altını kazanma tecrübesini yaşamak epeyce zordur Campbell için bu an ekstra bir mana taşıyordu.
“Olimpiyat altını kazandığımda, kadronun geri kalanıyla bir arada kutlamaya katılmamamın sebebi, sözün tam manasıyla gözyaşları ortasında olmamdı. Bütün ömrüm sinema sahnesi üzere gözümün önünden geçiyor üzereydi. Düzgün, berbat ve berbat. Bunu başardığım ve hayallerime ulaştığım için ne kadar şanslı olduğumu hissettim. Bu gözyaşları yalnızca benim için değildi. Eski arkadaşlarım tüm bu serüvende benimle bir arada oldular. Benim muvaffakiyetim onların başarısıdır. Ben bu biçimde görüyorum.”
“ÖNEMLİ OLAN NEREDE BAŞLADIĞINIZ DEĞİL…”
“Bir sportmen olarak sahip olduğum muvaffakiyete sahip olmayabilirler. Lakin onları insan olarak başarılı görüyorum zira hayata tutunmalarının ne kadar sıkıntı olduğunu biliyorum. Bunu atlattığımız ve hala burada olduğumuz için şanslıyız. Hayatta her şeyin mümkün olduğunu göstermek için geldiğim yeri saklamamanın kıymetli olduğunu düşünüyorum. Hayatta kıymetli olan nereden başladığınız değil, nerede bitirdiğinizdir.”
bir daha de, genlerinde gizli olan bu yetenek, senelerca toplumdan zımnî kaldı. Bu, Campbell’ın çete üyesi olarak ikili hayat yaşarken, yetenekli bir genç sprinter olarak nasıl ortaya çıktığının kıssası. Bahtın cilvesinin planlı bir bar soygununu nasıl engellediğini, kent merkezindeki bıçaklı bir hengameden nasıl sağ kurtulduğunu ve bir aile dostunun öldürülmesinin akabinde sonunda Manchester’dan niye kaçtığı…
BBC Sport’da Craig Nelson imzasıyla yayınlanan öyküde, şimdilerde 47 yaşında olan Campbell’ın Sale’deki Hipodrom toprağında yaşadığı tecrübelere yer verildi. Büyük Britanya’nın sprint koçu olarak şu anki İngiliz gençlerine Tokyo Oyunları boyunca rehberlik etmeye hazırlanırken, diğerlerine ilham vermek emeliyle her şeyi ortaya koydu.
BABASININ DEĞİL, ANNESİNİN SOYADI
Campbell ve küçük kız kardeşi Sophia, Sale’in Hipodrom toprağındaki iki yataklı odalı bir dairede anneleri Marva tarafınca büyütüldü. Babasıyla, 13 yaşındayken birinci kere bir spor ödül merasiminde tanıştı. vakit, babasının soyadı olan Grant yerineü annesinin soyadı Campbell’ı kullanmaya karar verdi.
“Anneme bir gün ünlü olacağımı ve övgüyü babamın almasını istemediğimi söylemiş oldum. Bu yüzden prestij almaya çalışırsa, dünyaya niye farklı isimlerimiz olduğunu açıklamak zorunda kalacak.”
1973 doğumlu Campbell, onu dinleyen herkese bir gün Olimpiyatlar’da yarışacağını söylemişti. Amerikalı sprinter Carl Lewis’in, 100m, 200m, uzun atlama ve 4x100m’de altın madalya kazandığı Los Angeles’taki 1984 Oyunları’ndaki performansından ilham almıştı. bu biçimdea kadar kendisini yetiştiren genç atlet, dört yıl boyunca Sale Harriers için yarıştı ve annesinin ilkokul spor günündeki baskıları yardımıyla olmuştu. Campbell’ın annesi, oğlu için daima bir güç ve ilham kaynağıydı. İki yahut üç işte birebir anda çalışan sıkı bir ebeveyndi. Campbell onu ‘tesisteki en korkulan kişi’ olarak tanımlarken, çokça vakit geçirdiği geniş bir arkadaş kümesine da sahipti.
“Başlangıçta bir kardeşlik kümesiydi. Maalesef vakit geçtikçe daha epeyce bir çete haline geldi. ‘Dünyaya karşı biz’ usulü bir şey. Zira kendinizi bu biçimde buluyorsunuz. Berbat çocuklar olduğumuzu söyleyemem zira değildik. Fakat büyüdükçe farklı şeylere sürüklenmek kolaydı. Etrafınızın bir eseri oluyorsunuz. Gördüğünüz şeyler, çeteler, silah cürmü, uyuşturucu. Çok fazla hengame vardı. Bu, kendinizi ve arkadaşlarınızı da muhafazayı öğrenmeniz gerektiği manasına geliyor. Buna -birbirimizi korumaya- bağlıydık ki bir çete olduk. daha sonra işler tırmandı.”
Campbell (sağda) arkadaşları Marlon (solda) ve Tommy (ortada) ile hala görüşüyor. | BBC Sport
İPTAL OLAN BAR SOYGUNU
Campbell’ın çete ömrü berbat tarafta ilerlerken, atletizm yolu çiçek açıyordu. Sale Harriers’taki genç grupların muvaffakiyetini, bölgesel ve akabinde ulusal seviyede okul mükafatları takip etti. bir daha de, 16 yaşındayken Campbell’ın Olimpiyat düşü bir dünya uzakta görünüyordu. Onun daha acil kaygısı, cebine nasıl para koyacağıydı. Bu yüzden bir bar soygununa katılmayı kabul etti.
“Grup olarak nasıl süratli para kazanabileceğimizi düşündük. Birisi, kapanış saatinden daha sonra gidebileceğimiz ve o gecenin hasılatını alabileceğimi bar soygunu fikriyle geldi. Bana çılgınca bir plan üzereydi ve yolda bisikletimi sürerken gökyüzüne baktım ‘bana bir işaret göster’ dedim. Bundan kısa bir süre daha sonra bisikletimin tekerleği patladı. Bu şu manaya geliyordu, en süratli koşan kişi olduğum için parayı alıp geri dönmesi gereken kişi bendim. Bunu her vakit ‘rastlantının bu biçimdesi’ denecek bir an olarak gördüm ve soygunu yapmadığımız için kendimi her vakit şanslı hissettim. hayatım büsbütün farklı olabilirdi.
Campbell (ortada) 1989 -planlı bar soygunu yılı olan British Rail Sprinter 100m unvanını kazandıktan daha sonra
Lakin o sırada Campbell hala bir çıkış yolu bulmakta zorlanıyordu. Yaknı etrafı, Moss Side’daki öteki önemli çetelerle, giderrek artan bir şiddet tehdidi getiren ittifaklar kurmaya başlıyordu.
“İki farklı dünyada yaşıyor gibiydim” diyor ve şu biçimde devam ediyor: “Atletizm dünyam vardı. daha sonra arkadaşlarımla, birlikte büyüdüğüm beşerlerle öbür bir dünyam vardı. Onlar beni korudu ve ben onları korudum. Kaybedecek daha fazlaca şeyim varmış üzere hissettim fakat geleceğim için aldığım risklere karşı saftım. Mutlaka ömrüme iki yıl daha sonra ülkemi temsil edeceğimi düşünerek bakmıyordum.”
ALTIN MADALYA DÖNÜŞÜ BIÇAKLI TAARRUZ
Ve spor ciddleşiyordu, lakin çetesi de öyleydi. 1991 yazında, 17 yaşındayken Yunanistan’ın Selanik kentinde düzenlenen Avrupa Gençler Şampiyonası’nda 100m ve 200m koşularında altın madalya kazandı. Dönüşünde, Manchester’daki Arndale Center’daki bir arbede sırasında bıçaklanma teşebbüsünden kurtuldu.
“Bir çete beni ve arkadaşımı dükkanda gördü. Arkadaşım bir arkadaşını dövmüştü ve bize saldırmaya karar verdiler. Bir bıçak çıkarıldı. Bıçaklı kişi beni bıçaklamaya çalıştı. Ceketimden kurtulmayı başardım ve bıçak ceketimi kesti. her neyse ki kaçmayı başardık. Bir çetenin kesimi olmak ve bu savaş sınırlarını oluşturmak, her an ömrünüzü kaybedebileceğiniz bir duruma girmeniz manasına geliyordu.”
HER ŞEYİ DEĞİŞTİREN MEVT
Bıçaklı arbede Campbell’ın üzerinde yürüdüğü gergin ipin şok edici bir hatırlatıcısı olarak tecrübe yaşatsa da, annesinin vaftiz oğlu ve çete üyesi T’nin öldürülmesi, yıkıcı darbeyi yarattı. T, Moss Side merkezli çetenin bir kesimiydi.
“Büyüdüğüm mahallede hayatıyordu. Farklı işlerle uğraşıyordu ve kendini öbür bir kümeyle tartışma içine soktu. Ona suikast yapacak birini buldular. İşin gerçeği bu. Bugüne kadar onu kimin öldürdüğünü hala bilmiyoruz. Zordu. Bana ömrün ne kadar kırılgan olabileceğini ve birinin ne kadar çabuk elinden alınabileceğini gösterdi. Beni, Manchester’da kalıp kalmama konusunda bir seçim yapmam gereken duruma soktu. Zira annem benim de saldıraya uğrayacaklar listesinde olduğumu duymuştu. Benden Manchester’dan ayrılmamı istediğinde, gitmem gerektiğini biliyordum.”
KISA BİR FUTBOL ORTASI
Teklifler geldi. Güney Kore’nin Seul kentinde düzenlenen 100m ve 200m’de gümüş ve 4x100m bayrak yarışında altın madalya kazandığı 1992 Dünya Gençler Şampiyonası’ndaki muvaffakiyetinin akabinde Campbell göz önüne çıkmaya başladı. Sonunda, güney Galler’deki Newport’ta Colin Jackson’ın koçu Malcom Arnold ile birlikte idman yapmaya karar verdi.
Campbell, genç atletten tam vakitli atlete geçiş yaparken başlangıçta Arnold’un ailesiyle bir arada kaldı. Lakin ‘dünyanın en güzel antrenörü’ olarak tanımladığı hocasıyla geçirdği günlere sevgiyle bakarken, atletizm hayatına çabucak başlayamadı. Uyuşturucunun sporun en üst seviyesindeki tesirinden hayal kırıklığına uğrayarak uzaklaşmaya karar verdi ve bunun yerine futbola geçmeyi hedefledi. Plymouth Argyle ve amatör Weymouth’taki deneyimleri, rastgele bir sporda başarılı olacaksa bunun atletizm olacağının farkında varmasını sağladı.
BAŞARISIZ BİRİNCİ OLİMPİYAT TECRÜBESİ
1995 yılında güney Galler’de Linford Christie, Colin Jackson, Jamie Baulch ve Paul Gray ile bir arada tam vakitli çalışmalara geri döndü. Sonraki yıl İngilzi şampiyonasında 100 metrede dördüncü oldu ve Atlanta’daki 1996 Olimpiyat Oyunları için 4×100 metre bayrak yarışı ekibinin bir modülü olarak seçildi.
Campbell, bayrak yarışının yarı finallerinde sopasını düşürdüğü için Olimpiyat Oyunları onun için düş üzere bir başlangıç olmadı. Fakat sonuçlar vakit içinde güzelleşti. 1997 İngiliz şampiyonasında 100 metre gümüş madalyayı, birebir yıl dünya şampiyonasında bayrak yarışı bronz madalyası izledi. ondan sonrasında büyük sıçrayışını 1998’de 100 metrede ulusal ve Avrupa şampiyonlukları ile Avrupa şampiyonaları ve İngiliz Milletler Topluluğu Oyunları’nda bayrak yarışında altın madalyalar ile yaptı.
HAYALİN GERÇEKLEŞMESİ: OLİMPİYAT ALTINI
Campbell’ın ömrü sonunda yanlışsız yola girdi. Tıpkı yıl, artık üç çocuğu olan eşi Clair ile tanıştı ve Newport bugün hala onların konutu. Lakin çocukluk arkadaşları ve eski çete üyeleri Lynx ve Marlon ile hayatı boyunca yakın temasta kaldı ve köklerini asla unutmadı. Ve gençliğinde güvendiği uğraş niteliklerinin, üst seviye milletlerarası arenada yaşadığı başarılarında rol oynadığına inanıyor.
Campbell, 2000 yılında Sidney’deki 100 metre Olimpiyat finalinde yarışarak ömür uzunluğu hayalini gerçekleştirerek altıncı oldu. Bu Oyunlarda 200 metrede gümüş madalya aldı ve dört yıl daha sonra Atina’da 4×100 metre bayrak yarışında altın madalya kazandı. 2006’da emekli olduğunda, Dünya Şampiyonaları’nda iki bronz madalya ve bir gümüş, Avrupa Şampiyonası seviyesinde üç altın ve bir gümüş, İngiliz Milletler Topluluğunda iki altın ve bir bronz kazandı.
Rastgele bir sportmen için, Olimpiyat altını kazanma tecrübesini yaşamak epeyce zordur Campbell için bu an ekstra bir mana taşıyordu.
“Olimpiyat altını kazandığımda, kadronun geri kalanıyla bir arada kutlamaya katılmamamın sebebi, sözün tam manasıyla gözyaşları ortasında olmamdı. Bütün ömrüm sinema sahnesi üzere gözümün önünden geçiyor üzereydi. Düzgün, berbat ve berbat. Bunu başardığım ve hayallerime ulaştığım için ne kadar şanslı olduğumu hissettim. Bu gözyaşları yalnızca benim için değildi. Eski arkadaşlarım tüm bu serüvende benimle bir arada oldular. Benim muvaffakiyetim onların başarısıdır. Ben bu biçimde görüyorum.”
“ÖNEMLİ OLAN NEREDE BAŞLADIĞINIZ DEĞİL…”
“Bir sportmen olarak sahip olduğum muvaffakiyete sahip olmayabilirler. Lakin onları insan olarak başarılı görüyorum zira hayata tutunmalarının ne kadar sıkıntı olduğunu biliyorum. Bunu atlattığımız ve hala burada olduğumuz için şanslıyız. Hayatta her şeyin mümkün olduğunu göstermek için geldiğim yeri saklamamanın kıymetli olduğunu düşünüyorum. Hayatta kıymetli olan nereden başladığınız değil, nerede bitirdiğinizdir.”