Ermenekin Yukarıçağlar köyünde yaşayan Derya Ateşli, ortaokulda koşularda öğretmenlerinin dikkatini çekti. Derya Ateşli, ilçenin okul atletizm kadrosuna seçildi. Sırasıyla dereceler elde eden Ateşli lise eğitimini sürdürdüğü sıralarda lisanslı sportmen oldu. Akife Ateşli, Koşma kızım kalbin durur, ölürsün demesine karşın Derya annesinden kapalı idmanlara ve bölgesel yarışlara katılarak 4 yıl evvel ulusal formayı giydi. Derya, 2 bin metre su engelli kısmında birinci milletlerarası müsabakasında bronz madalya kazandı. 2018 yılında 3 bin metre engelli kolunda yılın atleti seçildi. Liseden daha sonra ABD’den atlet bursuyla üniversite hakkı kazanan Derya, kiraz ve elma toplayarak biriktirdiği 4 bin lirasını da bir dolandırıcıya kaptırınca, pasaport ve vize süreçlerini karşılayacak parası olmadığı için önüne çıkan fırsatı değerlendiremedi.
“ANNEM KOŞMA KIZIM KALBİN DURUR DEDİ, BEN ULUSAL ATLET OLDUM”
Birinci başlarda annesinin koşmasına karşı olduğunu belirten Derya Ateşli, şunları söylemiş oldu:
”İlk başta annem koşmama hayli karşıydı. ‘Kızım kalbin durur, derslerine odaklan’ diyordu. Sporun yanında benim eğitim hayatım da uygundu. daha sonra anneme ‘Ben bıraktım artık koşmuyorum’ dedim. Ancak devam ediyordum. sonrasındasındasında ortaokulu bitirdim. Liseyi de bitirdim ve şu anda Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesinde 3üncü sınıf öğrencisiyim. hem de İngilizce öğretmenliği kısmını okuyorum. Asıl hayalim lisede yurt haricinde sportmen öğrenci olarak okumaktı. Bir okuldan burs aldım, gitmeyi düşünüyordum. Elmadan, kirazdan biriktirdiğim parayla pasaport ve vize müracaatında bulunacaktım ancak paramı kaptırınca hayalim suya düştü. Halen gitmek istiyorum; lakin imkanlar fazlaca kısıtlı.
“KEÇİLERE BAKIYOR, GÜNDELİK İŞLERE KOŞARAK GİDİYOR”
Yaz tatilinde hem kendi muhtaçlıklarını karşılamak tıpkı vakitte ailesine takviye olmak için meyve bahçelerinde günlük 100 lira yevmiyeye çalışan Derya Ateşli, bir taraftan da dağlık arazi kaidelerine karşın işe koşarak gidip-gelerek idman yapıyor. Ateşli, ”2017 yılında ulusal kadroya girdim. Ulusal ve milletlerarası yarışlarda dereceler elde ettim. Pandemi başlayınca köye geldim. Burada ailemle beraberyim. Ailem hayvancılıkla geçimini sağlıyor. Bölgede meyvecilik yapılıyor ben de yevmiyeci olarak meyve bahçelerinde çalışıyorum. Keçilerimize de ben bakıyorum. Hem aileme katkıda bulunmak tıpkı vakitte gereksinimlerimi alabilmek için kiraz bahçelerinde çalışıyorum. Personel servisine köyün minibüsüyle gitmek yerine her sabah koşuyorum. Oradan kazandığım günlük 100 lira ile spor malzemelerimi bana yardımcı olacak gereçleri almak için kullanıyorum dedi.
“KENDİME BUNLAR SENİ YILDIRMAMALI DEDİM”
Atletizm sporundan vazgeçmeden devam ettiğini söz eden Derya Ateşli, kelamlarını şu biçimde sürdürdü:
Köyde beşerler bana ‘öcüymüşüm’ üzere baktı. İdman yaparken, ‘Bu kız meczup mi niçin koşuyor?’ diye birfazlaca telaffuzlara maruz kaldım. Sakatlıklar geçirdim, çalıştırıcı değiştirdim; ancak hiç biri beni yıldırmadı. Yaşadığım kırılma noktaları beni küllerimden doğurdu. Kendime ‘Yapabilirsin Derya, bunlar seni yıldırmamalı’ dedim. İmkansızlıklar içerisinde imkan yaratmaya çalıştım.
“KIZIMLA GURUR DUYUYORUM”
Kızının her gün 15 kilometre koştuğunu söyleyen Ahmet Ateşli (55) ise, Allah kızımın yolunu açık etsin. Ben elimden gelen dayanağı yaptım, yapmaya da devam edeceğim. Hiç yılmadı, koştu. Ben bahçeye patpat diye tabir ettiğimiz tarım aracıyla gidiyorum. O da peşimden 15 kilometre koşuyor. Kızımla gurur duyuyorum. Kızımın tek hayali yurt haricinde bayrağımızı göndere çekmek. En büyük gururum bu diyor dedi.
“BU KIZ MECNUN Mİ NİÇİN KOŞUYOR DİYORLARDI…”
Kızıyla dalga geçen köylülerin artık gurur duyduğunu söyleyen Akife Ateşli (53) de, Kızım ortaokuldan bu yana spor yapıyor. ‘Koşma kızım, kalbin yorulur durur ölürsün’ dedim. ‘Tamam anne bıraktım’ dedi. Lakin benden habersiz koşuyormuş, yarışlara gidiyormuş. Biz ailesi olarak gururlanıyoruz. Köylüler evvel ‘Bu kız meczup mi koşuyor’ diyorlardı. Artık köylüler de gururlanıyor. Allah kızımın yolunu açık etsin. Biz bahçeye ya da dağa gittiğimiz vakit ahıra giriyor hayvanlara bakıyor diye konuştu.
“ANNEM KOŞMA KIZIM KALBİN DURUR DEDİ, BEN ULUSAL ATLET OLDUM”
Birinci başlarda annesinin koşmasına karşı olduğunu belirten Derya Ateşli, şunları söylemiş oldu:
”İlk başta annem koşmama hayli karşıydı. ‘Kızım kalbin durur, derslerine odaklan’ diyordu. Sporun yanında benim eğitim hayatım da uygundu. daha sonra anneme ‘Ben bıraktım artık koşmuyorum’ dedim. Ancak devam ediyordum. sonrasındasındasında ortaokulu bitirdim. Liseyi de bitirdim ve şu anda Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesinde 3üncü sınıf öğrencisiyim. hem de İngilizce öğretmenliği kısmını okuyorum. Asıl hayalim lisede yurt haricinde sportmen öğrenci olarak okumaktı. Bir okuldan burs aldım, gitmeyi düşünüyordum. Elmadan, kirazdan biriktirdiğim parayla pasaport ve vize müracaatında bulunacaktım ancak paramı kaptırınca hayalim suya düştü. Halen gitmek istiyorum; lakin imkanlar fazlaca kısıtlı.
“KEÇİLERE BAKIYOR, GÜNDELİK İŞLERE KOŞARAK GİDİYOR”
Yaz tatilinde hem kendi muhtaçlıklarını karşılamak tıpkı vakitte ailesine takviye olmak için meyve bahçelerinde günlük 100 lira yevmiyeye çalışan Derya Ateşli, bir taraftan da dağlık arazi kaidelerine karşın işe koşarak gidip-gelerek idman yapıyor. Ateşli, ”2017 yılında ulusal kadroya girdim. Ulusal ve milletlerarası yarışlarda dereceler elde ettim. Pandemi başlayınca köye geldim. Burada ailemle beraberyim. Ailem hayvancılıkla geçimini sağlıyor. Bölgede meyvecilik yapılıyor ben de yevmiyeci olarak meyve bahçelerinde çalışıyorum. Keçilerimize de ben bakıyorum. Hem aileme katkıda bulunmak tıpkı vakitte gereksinimlerimi alabilmek için kiraz bahçelerinde çalışıyorum. Personel servisine köyün minibüsüyle gitmek yerine her sabah koşuyorum. Oradan kazandığım günlük 100 lira ile spor malzemelerimi bana yardımcı olacak gereçleri almak için kullanıyorum dedi.
“KENDİME BUNLAR SENİ YILDIRMAMALI DEDİM”
Atletizm sporundan vazgeçmeden devam ettiğini söz eden Derya Ateşli, kelamlarını şu biçimde sürdürdü:
Köyde beşerler bana ‘öcüymüşüm’ üzere baktı. İdman yaparken, ‘Bu kız meczup mi niçin koşuyor?’ diye birfazlaca telaffuzlara maruz kaldım. Sakatlıklar geçirdim, çalıştırıcı değiştirdim; ancak hiç biri beni yıldırmadı. Yaşadığım kırılma noktaları beni küllerimden doğurdu. Kendime ‘Yapabilirsin Derya, bunlar seni yıldırmamalı’ dedim. İmkansızlıklar içerisinde imkan yaratmaya çalıştım.
“KIZIMLA GURUR DUYUYORUM”
Kızının her gün 15 kilometre koştuğunu söyleyen Ahmet Ateşli (55) ise, Allah kızımın yolunu açık etsin. Ben elimden gelen dayanağı yaptım, yapmaya da devam edeceğim. Hiç yılmadı, koştu. Ben bahçeye patpat diye tabir ettiğimiz tarım aracıyla gidiyorum. O da peşimden 15 kilometre koşuyor. Kızımla gurur duyuyorum. Kızımın tek hayali yurt haricinde bayrağımızı göndere çekmek. En büyük gururum bu diyor dedi.
“BU KIZ MECNUN Mİ NİÇİN KOŞUYOR DİYORLARDI…”
Kızıyla dalga geçen köylülerin artık gurur duyduğunu söyleyen Akife Ateşli (53) de, Kızım ortaokuldan bu yana spor yapıyor. ‘Koşma kızım, kalbin yorulur durur ölürsün’ dedim. ‘Tamam anne bıraktım’ dedi. Lakin benden habersiz koşuyormuş, yarışlara gidiyormuş. Biz ailesi olarak gururlanıyoruz. Köylüler evvel ‘Bu kız meczup mi koşuyor’ diyorlardı. Artık köylüler de gururlanıyor. Allah kızımın yolunu açık etsin. Biz bahçeye ya da dağa gittiğimiz vakit ahıra giriyor hayvanlara bakıyor diye konuştu.